- ສ່ວນສອງ
- ພຣະເຈົ້າຊົງເອີ້ນໂມເຊໃຫ້ປົດປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕົກເປັນທາດໃນປະເທດເອຢິບ
ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປ ໂຢເຊັບກັບພວກອ້າຍນ້ອງ ແລະ ບັນດາຄົນໃນລຸ່ນດຽວກັນກໍໄດ້ຕາຍໄປ ແຕ່ເນື່ອງຈາກວ່າເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນໃນລຸ່ນຕໍ່ມາມີລູກຫຼາຍຈົນນັບມື້ນັບຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະ ທັງມີກຳລັງພົນເຂັ້ມແຂງ. ສະນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງກະຈັດກະຈາຍກັນຢູ່ເຕັມໄປທົ່ວດິນແດນຂອງປະເທດເອຢິບ. ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຮັກສາພວກເຂົາໄວ້ໃຫ້ເປັນເຊື້ອຊາດທີ່ໂດດເດັ່ນ ໂດຍບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ຮ່ວມກັບຄົນເອຢິບທັງທາງດ້ານປະເພນີ ຫຼືສາສະໜາ. ຕໍ່ມາ ໄດ້ມີກະສັດອົງໃໝ່ຂຶ້ນມາປົກຄອງປະເທດເອຢິບ ແລະ ເພິ່ນໄດ້ຍິນເລື່ອງຂອງໂຢເຊັບ ແຕ່ປະຕິເສດບໍ່ຢາກຮູ້ເລື່ອງຫຍັງກ່ຽວກັບໂຢເຊັບ. ຈຳນວນຕົວເລກຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ຈົນຕອນນີ້ໄດ້ກົດດັນຄວາມຢ້ານຂອງກະສັດ ແລະ ປະຊາຊົນເອຢິບ.
ແລ້ວກະສັດເອຢິບຈຶ່ງໄດ້ປະກາດຕໍ່ປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນວ່າ: "ເບິ່ງດູ! ຄົນອິດສະຣາເອນນັບມື້ນັບຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະ ມີກຳລັງພົນເຂັ້ມແຂງ ເຊິ່ງພວກເຂົາຈະຂົ່ມຂູ່ພວກເຮົາ. ໃນກໍລະນີເກີດເສິກຂຶ້ນ ພວກເຂົາອາດເຂົ້າຂ້າງຂອງສັດຕູ ແລະ ຫັນມາຕໍ່ສູ້ພວກເຮົາ ແລະ ອອກໄປຈາກປະເທດ. ບັດນີ້ ພວກເຮົາຕ້ອງຫາວິທີກຳຈັດຄົນພວກນີ້ບໍ່ໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ."
ສະນັ້ນ ກະສັດເອຢິບຈຶ່ງໄດ້ວາງແຜນການສັ່ງໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນຈັດຕັ້ງຄົນໄປຄຸມປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໃຫ້ສ້າງເມືອງຕ່າງໆເພື່ອເປັນສາງໄວ້ເຂົ້າ ແລະ ຄວບຄຸມບັງຄັບໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນເຮັດວຽກໜັກຈົນໝົດເຫື່ອແຮງ ແລະ ໝົດກຳລັງໃຈ. ນອກຈາກນີ້ ຊາວເອຍິບຍັງໄດ້ບັງຄັບໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນເຮັດວຽກຢ່າງຂ້າທາດເຊັ່ນ: ໃຫ້ເຜົາດິນຈີ່, ເຮັດວຽກກໍ່ສ້າງ ແລະ ເຮັດວຽກໜັກທຸກຊະນິດຢູ່ຕາມທົ່ງນາ ໂດຍບໍ່ມີຄວາມເມດຕາປານີແຕ່ຢ່າງໃດເລີຍ.
ເຖິງແມ່ນວ່າ ປະຊາຊົນເອຢິບຈະຂົ່ມເຫັງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໜັກປານໃດກໍຕາມ ແຕ່ຈຳນວນປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍຍິ່ງເພີ່ມທະວີຄູນຫຼາຍຍິ່ງຂຶ້ນ ແລະ ກະຈັດກະຈາຍໄປທົ່ວປະເທດ.
ເມື່ອກະສັດເອຢີບເຫັນວ່າການເຮັດວຽກໜັກບໍ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ຈໍານວນຂອງພວກເຂົາຫຼຸດລົງ. ດັ່ງນັ້ນ ເພິ່ນຈຶ່ງວາງແຜນການໃໝ່ອີກ. ໃນຂະນະນີ້ ໄດ້ມີການອອກຄຳສັ່ງໄປຍັງໝໍຕຳແຍ(ໝໍຊ່ວຍຄອດລູກ) ເພື່ອໃຫ້ຂ້າເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍທີ່ເກີດຈາກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ. ແຕ່ພວກໝໍຕຳແຍຢຳເກງພຣະເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ກ້າທີ່ຈະເຮັດຕາມຄຳສັ່ງອັນໂຫດຮ້າຍຂອງກະສັດເອຢິບ.
ເມື່ອກະສັດເອຢິບເຫັນວ່າແຜນການຂອງເພິ່ນທີ່ຈະກຳຈັດປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໃຫ້ໜ້ອຍລົງນັ້ນບໍ່ສຳເລັດ ກະສັດເອຢິບຈຶ່ງໄດ້ອອກຄຳສັ່ງແກ່ປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນວ່າ: "ລູກຜູ້ຊາຍທຸກໆຄົນຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທີ່ເກີດໃໝ່ ໃຫ້ເອົາໄປຖິ້ມລົງທີ່ແມ່ນ້ຳນິນ ແຕ່ລູກຜູ້ຍິງຈົ່ງປະໄວ້ໃຫ້ມີຊີວິດຢູ່..."
ເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນ
ເມື່ອພຣະເຈົ້າປ່ຽນຊື່ໃໝ່ໃຫ້ຢາໂຄບວ່າ "ອິດສະຣາເອນ" ເຊື້ອສາຍຂອງເພິ່ນຈຶ່ງຖືກເອີ້ນກັນວ່າ "ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ." ນອກຈາກນີ້ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຍັງມີອີກຊື່ໜຶ່ງວ່າ "ຄົນເຮັບເຣີ." ເຊິ່ງຊື່ເຮັບເຣີມາຈາກຊື່ຂອງເອເບີ ເພິ່ນເປັນເຊື້ອສາຍຂອງເຊມລູກຂອງໂນອາ. (ປະຖົມມະການ 9:18; 10:21; 14:13) ອັບຣາຮາມເປັນຄົນເຮັບເຣີ ເພາະເປັນເຊື້ອສາຍຂອງເຊມຜ່ານທາງເອເບີ. (ປະຖົມມະການ 11:10-26; 14:13) ດັ່ງນັ້ນ ເຊື້ອສາຍຂອງອັບຣາຮາມກໍເປັນຄົນເຮັບເຣີເຊັ່ນກັນ.
ການຕໍ່ສູ້ກັນລະຫວ່າງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຊາຕານ
ຊາຕານໄດ້ຊັກນຳໃຫ້ກະສັດເອຢິບອົງໃໝ່ບັງຄັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນເປັນຂ້າທາດ ແລະ ທໍາລາຍເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍທີ່ເກີດໃຫມ່ ເພາະຊາຕານຮູ້ດີວ່າ ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງສັນຍາວ່າຈະສົ່ງພຣະບຸດຂອງພຣະອົງມາເກີດຈາກເຊື້ອສາຍຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ເພື່ອມາເປັນພຣະຜູ້ໄຖ່ບາບຂອງມະນຸດທົ່ວໂລກ. ດັ່ງນັ້ນ ຊາຕານຈຶ່ງປາຖະໜາທີ່ຈະທຳລາຍເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ເພື່ອວ່າຈະບໍ່ໃຫ້ມີພຣະຜູ້ໄຖ່ບາບເກີດຂຶ້ນມາເລີຍ ແລະ ຫວັງວ່າຈະເອົາຊະນະແຜນການຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້. (ຈາກປື້ມຮຽນພຣະຄຳພີ ໜ້າ 56)
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ອົບພະຍົບ 1:6-22.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and prophets" ບົດທີ 22 ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ການເກີດຂອງໂມເຊ
ໃນຂະນະທີ່ຄຳສັ່ງຂອງກະສັດຍັງຄົງດຳເນີນໄປຢູ່ນັ້ນ ກໍໄດ້ມີຄອບຄົວຊາວອິດສະຣາເອນຄອບຄົວໜຶ່ງທີ່ຜູ້ເປັນແມ່ໄດ້ຖືພາ ແລະ ອອກລູກມາເປັນຜູ້ຊາຍ. ຜູ້ເປັນແມ່ຈຶ່ງໄດ້ເຊື່ອງລູກຊາຍຂອງນາງໄວ້ ເພາະຢ້ານວ່າຊາວເອຢິບຈະມາເອົາລູກຊາຍຂອງນາງໄປຖິ້ມລົງທີ່ແມ່ນ້ຳນິນຕາມຄຳສັ່ງຂອງກະສັດ. ເມື່ອສາມເດືອນຜ່ານໄປ ນາງເຫັນວ່າຈະບໍ່ສາມາດເຊື່ອງລູກຊາຍຂອງນາງໄວ້ໄດ້ອີກ. ສະນັ້ນ ນາງຈຶ່ງເອົາໄມ້ມາສານເປັນອູ່ ແລະ ທາດ້ວຍຢາງໄມ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ມັນຟູ. ຈາກນັ້ນ ນາງກໍໄດ້ເອົາລູກຊາຍຂອງນາງວາງນອນລົງໃນອູ່ ແລະ ເອົາໄປປະໄວ້ທີ່ແຄມແມ່ນ້ຳນິນບ່ອນທີ່ມີຫຍ້າແຄມຕາຝັງ. ແລ້ວຜູ້ເປັນເອື້ອຍຂອງເດັກຊາຍນັ້ນກໍຢືນເຝົ້າຢູ່ຫ່າງໆ ເພື່ອຢາກຮູ້ວ່າຈະມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບນ້ອງຊາຍຂອງຕົນ.
ຕໍ່ມາ ລູກສາວຂອງກະສັດເອຢິບກໍໄດ້ລົງມາອາບນ້ຳ ແລະ ພວກສາວຮັບໃຊ້ກໍໄດ້ພາກັນຍ່າງເລາະຫຼິ້ນຢູ່ຕາມແຄມຝັງ. ໃນຂະນະທີ່ລູກສາວຂອງກະສັດເອຢິບກຳລັງອາບນ້ຳຢູ່ນັ້ນ ນາງກໍໄດ້ຫຼຽວເຫັນອູ່ລອຍມາຕິດຢູ່ກາງພຸ່ມຫຍ້າ. ດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ຢາກເຫັນ, ນາງຈຶ່ງບອກສາວຮັບໃຊ້ໄປເອົາອູ່ນັ້ນມາເບິ່ງ. ເມື່ອເປີດເບິ່ງໃນອູ່ ກໍເຫັນເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍຮ້ອງໄຫ້ຢູ່ ລູກສາວຂອງກະສັດເອຢິບຈຶ່ງເກີດມີຄວາມສົງສານ ແລະ ຮູ້ວ່າເດັກນ້ອຍຄົນນີ້ແມ່ນລູກຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ.
ໃນທັນໃດນັ້ນ ຜູ້ເປັນເອື້ອຍຂອງເດັກນ້ອຍກໍຟ້າວເຂົ້າມາຫາລູກສາວຂອງກະສັດເອຢິບ ແລະ ຖາມວ່າ: "ຢາກໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄປຫາຜູ້ຍິງຄົນອິດສະຣາເອນມາລ້ຽງເດັກນ້ອຍໃຫ້ ຫຼືບໍ?"
ລູກສາວຂອງກະສັດເອຢິບຕອບວ່າ: "ຈົ່ງໄປຫາໃຫ້ແດ່."ດັ່ງນັ້ນ ຜູ້ເປັນເອື້ອຍຂອງເດັກນ້ອຍຈຶ່ງໄປເອີ້ນເອົາແມ່.
ແລ້ວລູກສາວຂອງກະສັດເອຢິບຈຶ່ງໄດ້ສັ່ງຜູ້ຍິງນັ້ນວ່າ: "ຈົ່ງເອົາເດັກນ້ອຍຄົນນີ້ໄປລ້ຽງໄວ້ໃຫ້ຂ້ອຍ ແລ້ວຂ້ອຍຈະໃຫ້ຄ່າລ້ຽງແກ່ເຈົ້າ." ສະນັ້ນ ນາງຈຶ່ງຮັບເອົາເດັກນ້ອຍຜູ້ນີ້ໄປລ້ຽງໄວ້ເປັນເວລາຫຼາຍປີ. ເມື່ອເດັກນ້ອຍນັ້ນໃຫຍ່ຂຶ້ນແດ່ແລ້ວ ແມ່ລ້ຽງກໍໄດ້ນຳເດັກນ້ອຍມາມອບໃຫ້ລູກສາວຂອງກະສັດເອຢິບ. ແລ້ວລູກສາວຂອງກະສັດເອຢິບກໍໄດ້ຮັບເອົາເດັກນ້ອຍນັ້ນມາລ້ຽງໄວ້ເປັນລູກຊາຍຂອງຕົນ ແລະ ຕັ້ງຊື່ໃຫ້ເດັກຊາຍນັ້ນວ່າ "ໂມເຊ."
ຄວາມສຳຄັນຂອງການຮ່ຳຮຽນຢູ່ໃນບ້ານ
ການຮ່ຳຮຽນຂອງລູກແມ່ນເລີ່ມຕົ້ນຢູ່ໃນບ້ານ. ບ້ານຄືໂຮງຮຽນຫຼັງທຳອິດຂອງລູກ ແລະ ພໍ່ແມ່ເປັນຜູ້ໃຫ້ການອົບຮົມສັ່ງສອນ. ເດັກນ້ອຍຈະຕ້ອງຮຽນຮູ້ເຖິງບົດຮຽນທີ່ຈະຕິດໂຕພວກເຂົາໄປຕະຫຼອດຊີວິດເຊັ່ນ: ການໃຫ້ກຽດ, ການເຊື່ອຟັງ, ການເຄົາລົບນັບຖື, ການຮູ້ຈັກບັງຄັບໃຈຕົນເອງ ແລະ ອື່ນໆ... ການຮ່ຳຮຽນຢູ່ໃນບ້ານເປັນອິດທິພົນໃນການຕັດສິນໃຈຂອງລູກສຳລັບເລືອກທີ່ຈະເຮັດສິ່ງທີ່ດີ ຫຼືສິ່ງທີ່ຊົ່ວ. ເຖິງແມ່ນວ່າ ອິດທິພົນໃນບ້ານຈະຄ່ອຍເປັນຄ່ອຍໄປ ແລະ ບໍ່ມີໃຜສັງເກດເຫັນ. ແຕ່ຖ້າສັ່ງສອນໃນທາງທີ່ຖືກຕ້ອງແລ້ວ ພວກເຂົາຈະກາຍເປັນຄົນທີ່ມີອິດທິພົນແຫ່ງຄວາມຈິງ ແລະ ຄວາມຊອບທຳ. ແຕ່ຖ້າວ່າ ເດັກນ້ອຍບໍ່ໄດ້ຮັບການສັ່ງສອນໃນທາງທີ່ຖືກຕ້ອງຈາກພໍ່ແມ່ແລ້ວ ຊາຕານກໍຈະສັ່ງສອນເດັກນ້ອຍໂດຍຜ່ານທາງຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງທີ່ມັນເລືອກ. ເພາະສະນັ້ນ ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ພໍ່ແມ່ຈະຕ້ອງສອນລູກຂອງຕົນຢູ່ທີ່ບ້ານໃນວິທີທາງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ການສອນເລື່ອງພຣະເຈົ້າ
ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ໂມເຊໄດ້ຮັບການລ້ຽງດູຈາກແມ່ທີ່ແທ້ຈິງຂອງລາວນັ້ນ ແມ່ຂອງລາວກໍໄດ້ສອນກ່ຽວກັບເລື່ອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ວິທີການອະທິຖານຫາພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງເປັນຢູ່ເທິງຟ້າສະຫວັນ. ແມ່ຂອງລາວຍັງສອນອີກວ່າ ພຣະອົງຊົງເປັນພຣະເຈົ້າອົງດຽວເທົ່ານັ້ນທີ່ຊົງຮັບຟັງຄຳອ້ອນວອນຂອງເຮົາ ແລະ ສາມາດຊ່ວຍເຮົາໄດ້ທຸກເວລາໃນຍາມທີ່ເຮົາເດືອດຮ້ອນ. ນອກຈາກນີ້ ແມ່ຂອງໂມເຊຍັງໄດ້ໃຫ້ໂມເຊເຫັນເຖິງຄວາມໂງ່ງ່າວຂອງຄົນເອຢິບທີ່ນັບຖືຮູບເຄົາຣົບຕ່າງໆ ແລະ ຂາບໄຫວ້ຮູບເຄົາຣົບເຫຼົ່ານັ້ນອີກດ້ວຍ. ເປັນເວລາຫຼາຍປີທີ່ໂມເຊໄດ້ຢູ່ກັບແມ່ຂອງລາວ ແລະ ແມ່ຂອງລາວກໍໄດ້ວາງຮາກຖານໃຫ້ລາວມີຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພຣະເຈົ້າເມື່ອລາວຖືກນໍາເຂົ້າໄປຢູ່ໃນວັງ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ອົບພະຍົບ 2:1-10.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and prophets" ບົດທີ 22 ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Child Guidance" {ໜ້າ17.1} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ຊີວິດຂອງໂມເຊຕົກຢູ່ໃນອັນຕະລາຍ
ຫຼັງຈາກທີ່ລູກສາວຂອງກະສັດເອຢິບຮັບເອົາໂມເຊມາເປັນລູກຊາຍແລ້ວ ໂມເຊກໍໄດ້ຮັບການເບິ່ງແຍງໃຫ້ເຕີບໃຫຍ່ເປັນຄົນເອຢິບ ແລະ ລາວກໍໄດ້ຮັບການສິດສອນຮຽນຮູ້ໃນວິຊາການທຸກຢ່າງຂອງຄົນເອຢິບ ຈົນໂມເຊກາຍເປັນຄົນມີຄວາມສາມາດໃນຄຳເວົ້າຈາ ແລະ ການກະທຳ. (ກິດຈະການ 7:22)
ພຣະເຈົ້າຊົງຈັດຕຽມແຜນການ
ພຣະເຈົ້າຊົງມີແຜນການທີ່ຈະໃຊ້ໂມເຊໃຫ້ນຳພາປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນອອກຈາກການເປັນຂ້າທາດໃນປະເທດເອຢິບ. ພຣະເຈົ້າຊົງຮູ້ວ່າໂມເຊຈະປອດໄພໃນວັງຂອງກະສັດເອຢິບຫຼາຍກວ່າຢູ່ບ່ອນອື່ນ ແລະ ພຣະອົງຍັງຊົງຮູ້ອີກວ່າ ໂມເຊຈະໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຼາຍສິ່ງທີ່ຈຳເປັນສຳລັບລາວທີ່ຈະຕ້ອງຮຽນຮູ້ ເພື່ອຈະເຮັດພາລະກິດໃນຖານະເປັນຜູ້ນຳປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຢູ່ໃນອະນາຄົດ.
ເມື່ອໂມເຊອາຍຸ 40 ປີ, ເພິ່ນໄດ້ລະນຶກເຖິງພຣະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ໄດ້ໃຫ້ໄວ້ກັບອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ ແລະ ຢາໂຄບໃກ້ຈະສຳເລັດແລ້ວ. ນີ້ແມ່ນພຣະສັນຍາທີ່ໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ອັບຣາຮາມ “ເຊື້ອສາຍຂອງເຈົ້າຈະເປັນຄົນຕ່າງດ້າວຢູ່ໃນຕ່າງດິນແດນໜຶ່ງ ແລະ ພວກເຂົາຈະຕົກເປັນທາດຮັບໃຊ້ຢູ່ໃນທີ່ນັ້ນ ແລະ ຈະຖືກກົດຂີ່ຢ່າງທາລຸນເປັນເວລາສີ່ຮ້ອຍປີ. ແຕ່ເຮົາຈະລົງໂທດປະເທດທີ່ປະພຶດເຊັ່ນນັ້ນຕໍ່ພວກເຂົາ. ເມື່ອອອກໜີຈາກປະເທດນັ້ນແລ້ວ ພວກເຂົາຈະໄດ້ຊັບສົມບັດຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໄປນຳ” (ປະຖົມມະການ 15:13,14)
ສະນັ້ນ ໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ຕັດສິນໃຈໄປຢ້ຽມຢາມເບິ່ງຄວາມເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນເຊິ່ງເປັນພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດດຽວກັນ. ໃນທີ່ນັ້ນ ໂມເຊໄດ້ເຫັນພວກເຂົາຖືກບັງຄັບໃຫ້ເຮັດວຽກຢ່າງໜັກຫຼາຍ ແລະ ໄດ້ເຫັນຄົນເອຢິບຜູ້ໜຶ່ງຕົບຕີຄົນອິດສະຣາເອນ. ສະນັ້ນ ໂມເຊຈຶ່ງເຂົ້າໄປຊ່ວຍຄົນອິດສະຣາເອນ ແລະ ຂ້າຄົນເອຢິບ ແລະ ຝັງສົບເຊື່ອງໄວ້ໃນດິນຊາຍ. ໂມເຊຄິດວ່າຄົນອິດສະຣາເອນຄົງຈະເຂົ້າໃຈທີ່ພຣະເຈົ້າກຳລັງໃຊ້ເພິ່ນມາປົດປ່ອຍພວກເຂົາໃຫ້ເປັນອິດສະລະ ແຕ່ພວກເຂົາຊ້ຳພັດບໍ່ເຂົ້າໃຈເພິ່ນ.
ມື້ຕໍ່ມາ ໂມເຊໄດ້ໄປບ່ອນນັ້ນອີກ ແລະ ເທື່ອນີ້ເພິ່ນໄດ້ເຫັນຄົນອິດສະຣາເອນກຳລັງຕີກັນຢູ່. ສະນັ້ນ ໂມເຊຈຶ່ງເຂົ້າໄປຫ້າມ ແລະ ພະຍາຍາມໃຫ້ພວກເຂົາຄືນດີກັນ.
ແລ້ວໂມເຊກໍໄດ້ຖາມຄົນທີ່ເປັນຝ່າຍຜິດນັ້ນວ່າ: "ຊາຍເອີຍ! ພວກເຈົ້າເປັນພີ່ນ້ອງກັນ ເປັນຫຍັງ ຈຶ່ງຕີຄົນຊາດດຽວກັນເຊັ່ນນີ້?"
ຊາຍຜູ້ທີ່ເປັນຝ່າຍຜິດຄົນນັ້ນໄດ້ຊຸກໂມເຊອອກ ແລະ ຖາມໂມເຊວ່າ: "ໃຜແຕ່ຕັ້ງເຈົ້າໃຫ້ເປັນນາຍຕັດສິນຄວາມພວກຂ້ອຍ? ເຈົ້າຈະຂ້າຂ້ອຍເໝືອນໄດ້ຂ້າຄົນເອຢິບຜູ້ນັ້ນບໍ?"
ເມື່ອໂມເຊໄດ້ຍິນແນວນັ້ນ ເພິ່ນກໍຕົກໃຈຢ່າງແຮງພ້ອມທັງຄິດຢູ່ໃນໃຈວ່າ: "ມີຜູ້ຮູ້ເຫັນໃນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດນັ້ນແລ້ວ." ສະນັ້ນ ໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ໜີອອກໄປຈາກປະເທດເອຢິບ.
ເລື່ອງທີ່ໂມເຊຂ້າຄົນເອຢິບນັ້ນ ກໍໄດ້ດັງໄປເຖິງຫູຂອງກະສັດເອຢິບ. ກະສັດຈື່ໄດ້ວ່າໂມເຊບໍ່ໄດ້ເປັນຄົນເອຢິບໂດຍກຳເນີດ ແລະ ກະສັດຢ້ານວ່າໂມເຊຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມວຸ່ນວາຍໃນລັດຖະບານ. ດັ່ງນັ້ນ ກະສັດຈຶ່ງຕັດສິນໃຈທີ່ຈະຂ້າໂມເຊ ແຕ່ວ່າໂມເຊໄດ້ໜີໄປຍັງດິນແດນມີດີອານແລ້ວ.
ມັນບໍ່ແມ່ນຄວາມຕ້ອງການຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຈະປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງດ້ວຍການເຮັດສົງຄາມດັ່ງທີ່ໂມເຊຄິດ. ແຕ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ວາງແຜນການໄວ້ວ່າ ໂດຍພະລັງອໍານາດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງຈະໄດ້ຖວາຍກຽດໃຫ້ແດ່ພຣະອົງຢ່າງດຽວ. ໂມເຊບໍ່ໄດ້ກຽມພ້ອມສໍາລັບພາລະກິດວຽກງານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງເພິ່ນ. ເພິ່ນຍັງຄົງຕ້ອງຮຽນຮູ້ບົດຮຽນດຽວກັນຂອງຄວາມເຊື່ອທີ່ອັບຣາຮາມ ແລະ ຢາໂຄບໄດ້ຮັບການສິດສອນ. ບົດຮຽນນີ້ກໍຄືວ່າ ເພິ່ນບໍ່ຄວນເພິ່ງພາໃນກຳລັງ ຫຼືສະຕິປັນຍາຂອງມະນຸດ ແຕ່ວ່າເພິ່ງພາໃນຣິດອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າ ເພາະພຣະອົງຈະເປັນຜູ້ທີ່ປະຕິບັດຕາມພຣະສັນຍາຂອງພຣະອົງໃຫ້ສຳເລັດ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ອົບພະຍົບ 2:11-15; ກິດຈະການ 7:21-29.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" ບົດທີ 22 ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເອີ້ນໂມເຊ
ຫຼັງຈາກທີ່ໂມເຊໜີອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບແລ້ວ ເພິ່ນກໍໄດ້ເດີນທາງມາຮອດດິນແດນແຫ່ງໜຶ່ງທີ່ຊື່ວ່າ “ມີດີອານ” ແລະ ເພິ່ນກໍໄດ້ອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ຢູ່ທີ່ນັ້ນ ໂມເຊກາຍເປັນຄົນລ້ຽງແກະ ແລະ ແຕ່ງງານກັບຍິງສາວຄົນມີດີອານ ແລະ ມີລູກຊາຍສອງຄົນ.
ໃນຂະນະທີ່ລ້ຽງຝູງແກະຢູ່ທ່າມກາງບັນດາພູເຂົາ ໂມເຊມີເວລາຢູ່ກັບພຣະເຈົ້າເປັນສ່ວນຕົວ. ໂມເຊໄດ້ເຫັນເຖິງຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ ເພິ່ນກໍລະນຶກໄດ້ວ່າ ພະຂອງຄົນເອຢິບບໍ່ມີພະລັງອຳນາດ. ແລ້ວຄວາມພາກພູມໃຈ ແລະ ການເພິ່ງພາໃນຕົວເອງ ແລະ ຜົນຂອງຄວາມຫຼູຫຼາໃນປະເທດເອຢິບກໍໄດ້ຖືກນຳອອກໄປຈາກໂມເຊ. ໂມເຊເປັນຄົນມີຄວາມອົດທົນ, ໜ້າເຄົາລົບນັບຖື ແລະ "ເປັນຄົນອ່ອນນ້ອມຖ່ອມຕົວທີ່ສຸດກວ່າທຸກໆຄົນໃນເທິງແຜ່ນດິນໂລກນີ້" ແລະ ເພິ່ນຍັງມີຄວາມເຊື່ອທີ່ເຂັ້ມແຂງ. (ຈົດເຊັນບັນຊີ 12:3) ຫຼາຍປີຜ່ານໄປ ໂມເຊກໍໄດ້ລະນຶກເຖິງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ແລະ ເພິ່ນໄດ້ອະທິຖານເພື່ອພວກເຂົາທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນ. ຢູ່ໃນດິນແດນມີດີອານນີ້ ພາຍໃຕ້ການດົນໃຈຂອງພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດ ໂມເຊໄດ້ຂຽນໜັງສືປະຖົມມະການ. ຫຼາຍປີທີ່ໃຊ້ເວລາຢູ່ໃນທະເລຊາຍໄດ້ເປັນພຣະພອນໃຫ້ແກ່ໂມເຊ.
ໃນລະຫວ່າງທີ່ໂມເຊຢູ່ໃນດິນແດນມີດີອານ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນພາກັນໂສກເສົ້າໃຈຫຼາຍເພາະຍັງຕົກເປັນຂ້າທາດຢູ່. ພວກເຂົາຈຶ່ງຮ້ອງໄຫ້ຄວນຄາງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພຣະເຈົ້າ. ສຽງຮ້ອງຂໍເພາະການທີ່ຕົກເປັນຂ້າທາດນີ້ ໄດ້ດັງຂຶ້ນໄປເຖິງພຣະເຈົ້າ. ພຣະເຈົ້າຊົງຮັບຟັງຄຳອະທິຖານຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຊົງລະນຶກເຖິງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງທີ່ໄດ້ໃຫ້ໄວ້ກັບອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ ແລະ ຢາໂຄບ. ສະນັ້ນ ພຣະອົງຈຶ່ງຊົງຫ່ວງໃຍພວກເຂົາ.
ມື້ໜຶ່ງ ໂມເຊໄດ້ນຳພາຝູງແກະໄປກິນຫຍ້າຢູ່ໃກ້ກັບພູເຂົາຊີນາຍ "ພູເຂົາຂອງພຣະເຈົ້າ" ໃນຂະນະນັ້ນ ໂມເຊໄດ້ເຫັນແປວໄຟຢູ່ໃນກາງພຸ່ມໄມ້ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ໄໝ້ພຸ່ມໄມ້.
ໂມເຊຄິດໃນໃຈວ່າ: "ບະ! ປະຫຼາດແທ້ໆ ເປັນຫຍັງ ພຸ່ມໄມ້ຈຶ່ງບໍ່ໄໝ້? ເຮົາຈະລອງເຂົ້າໄປໃກ້ໆເບິ່ງດຸ."
ລະຫວ່າງທີ່ໂມເຊກຳລັງຍ່າງເຂົ້າມາໃກ້ນັ້ນ ສຽງຂອງພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ກ່າວອອກມາຈາກພຸ່ມໄມ້ນັ້ນວ່າ: "ໂມເຊ! ໂມເຊເອີຍ!"
ໂມເຊຕອບວ່າ: "ໂດຍ! ຂ້ານ້ອຍກຳລັງຟັງຢູ່."
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າ: “ຢ່າຫຍັບເຂົ້າມາໃກ້ອີກເປັນເດັດຂາດ. ຈົ່ງຖອດເກີບອອກສາ! ເພາະວ່າ ເຈົ້າກຳລັງຢືນຢູ່ທີ່ບ່ອນສັກສິດ. ເຮົາແມ່ນພຣະເຈົ້າຂອງບັນພະບູລຸດຂອງເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າທີ່ອັບຣາຮາມ, ອີຊາກແລະ ຢາໂຄບນະມັດສະການ.” ສະນັ້ນ ໂມເຊຈຶ່ງເອົາມືອັດໜ້າຂອງເພິ່ນໄວ້ ເພາະບໍ່ກ້າເບິ່ງພຣະເຈົ້າ.
ແລ້ວພຣະເຈົ້າຊົງກ່າວອີກວ່າ: “ເຮົາໄດ້ເຫັນປະຊາຊົນຂອງເຮົາຖືກກົດຂີ່ຢ່າງໃດແລ້ວຢູ່ໃນປະເທດເອຢິບ. ເຮົາໄດ້ຍິນພວກເຂົາຮ້ອງຫາເຮົາໃຫ້ຊ່ວຍກູ້ພວກເຂົາຈາກບັນດານາຍຄຸມຂອງພວກເຂົາ. ເຮົາຮູ້ເຫັນຄວາມທົນທຸກຂອງພວກເຂົາທຸກຢ່າງ. ສະນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງລົງມາຊ່ວຍກູ້ພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກການທາລຸນຂອງຊາວເອຢິບ; ເພື່ອນຳພາພວກເຂົາໄປຍັງດິນແດນທີ່ອຸດົມສົມບູນ ແລະ ຮັ່ງມີ ບ່ອນທີ່ຊາວການາອານ ແລະ ປະຊາຊົນອື່ນໆອາໄສຢູ່ໃນເວລານີ້... ບັດນີ້ ເຮົາຈະໃຊ້ເຈົ້າໄປຫາກະສັດເອຢິບ ເພື່ອນຳພາປະຊາຊົນຂອງເຮົາອອກໄປຈາກປະເທດນັ້ນ.”
ແຕ່ໂມເຊໄດ້ຖາມພຣະເຈົ້າວ່າ: “ຂ້ານ້ອຍເປັນມະນຸດສາມັນທຳມະດາ ຈະໄປຫາກະສັດໄດ້ບໍ? ຂ້ານ້ອຍຈະນຳພາຊາວອິດສະຣາເອນອອກໄປຈາກປະເທດເອຢິບໄດ້ຢ່າງໃດ?.”
ພຣະເຈົ້າຊົງກ່າວຕໍ່ໂມເຊວ່າ: “ເຮົາຈະຢູ່ນຳເຈົ້າ… ເມື່ອເຈົ້ານຳພາປະຊາຊົນຂອງເຮົາໄປຈາກປະເທດເອຢິບແລ້ວ ພວກເຈົ້າຈະໄດ້ນະມັດສະການເຮົາຢູ່ເທິງພູເຂົານີ້.”
ໂມເຊໄດ້ຖາມພຣະເຈົ້າອີກວ່າ: “ເມື່ອຂ້ານ້ອຍໄປຫາປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ແລະ ບອກພວກເຂົາວ່າ ‘ພຣະເຈົ້າຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າ ໄດ້ສົ່ງຂ້ອຍມາຫາພວກເຈົ້າ’ ພວກເຂົາກໍຈະຖາມຂ້ານ້ອຍວ່າ ‘ພຣະເຈົ້າອົງທີ່ໃຊ້ເຈົ້າມານັ້ນຊື່ຫຍັງ’ ແລ້ວຂ້ານ້ອຍຈະຕອບພວກເຂົາວ່າຢ່າງໃດ?”
ພຣະເຈົ້າກ່າວຕໍ່ໂມເຊວ່າ: “ເຈົ້າຈົ່ງບອກຊາວອິດສະຣາເອນວ່າ ພຣະເຈົ້າມີນາມວ່າ ‘ເຮົາເປັນຜູ້ເຮົາເປັນ’… ຄືພຣະເຈົ້າອົງທີ່ອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ ແລະ ຢາໂຄບນະມັດສະການ ໃຊ້ຂ້ອຍມາຫາພວກເຈົ້າ…”
ພຣະເຈົ້າກ່າວອີກວ່າ: “ບັດນີ້ ເຈົ້າຈົ່ງໄປປະຊຸມກັບບັນດາຜູ້ນຳຂອງຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ ແລະ ບອກພວກເຂົາວ່າ ‘ເຮົາຕັດສິນໃຈແລ້ວວ່າ ຈະນຳພາພວກເຂົາອອກໄປຈາກປະເທດເອຢິບ… ແລະ ເຮົາຈະນຳພາພວກເຂົາເຂົ້າໄປຍັງດິນແດນທີ່ອຸດົມສົມບູນ ແລະ ຮັ່ງມີຄື: ດິນແດນຂອງຊາວການາອານ ແລະ ປະຊາຊົນອື່ນໆອາໄສຢູ່ໃນເວລານີ້'… ”
ພຣະເຈົ້າຊົງຮູ້ທຸກໆສິ່ງ
ກະສັດເອຢິບລວມທັງປະຊາຊົນເອຢິບນະມັດສະການສິ່ງທີ່ຖືກສ້າງຂຶ້ນມາ. ພວກເຂົານະມັດສະການຫຼາຍຢ່າງທີ່ພວກເຂົານັບຖືເປັນພະເຊັ່ນ: ແມ່ນ້ຳນິນ, ດວງອາທິດ, ດວງຈັນ ແລະ ສັດຕ່າງໆ. ດັ່ງນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຕ້ອງການທີ່ຈະສອນພວກເຂົາໃຫ້ຮູ້ວ່າ ສິ່ງທີ່ພວກເຂົານັບຖືເປັນພະທັງຫຼາຍເຫຼົ່ານັ້ນມັນເປັນພຽງພະທຽມເທັດ(ພະຈອມປອມ) ທີ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດ ແລະ ຊ່ວຍຫຍັງພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເລີຍ.(ຈາກປື້ມຮຽນພຣະຄຳພີ ໜ້າ58)
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ອົບພະຍົບ 2:15-25; 3:1-17.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" ບົດທີ 22 ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ໂມເຊຂັດຄ້ານ
ພຣະເຈົ້າຊົງກ່າວຕໍ່ໂມເຊວ່າ: "ເຮົາຮູ້ແລ້ວວ່າ ກະສັດເອຢິບຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ພວກເຈົ້າໄປ ເວັ້ນໄວ້ແຕ່ລາວຈະຖືກບີບບັງຄັບເທົ່ານັ້ນ. ແຕ່ເຮົາຈະໃຊ້ຣິດອຳນາດຂອງເຮົາລົງໂທດປະເທດເອຢິບ ໂດຍເຮັດການອັດສະຈັນອັນໜ້າຢ້ານຢູ່ທີ່ນັ້ນ ແລ້ວລາວກໍຈະປ່ອຍພວກເຈົ້າໄປ. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນເອຢິບຢຳເກງປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ເພື່ອວ່າເມື່ອພວກເຂົາອອກໄປນັ້ນ ພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ໜີໄປໂດຍມືເປົ່າ..."
ໂມເຊຖາມພຣະເຈົ້າວ່າ: “ແຕ່ຖ້າວ່າ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນບໍ່ເຊື່ອ ແລະ ທັງບໍ່ຟັງສິ່ງທີ່ຂ້ານ້ອຍເວົ້າໄປນັ້ນ… ພຣະອົງຈະໃຫ້ຂ້ານ້ອຍເຮັດຢ່າງໃດ?”
ພຣະເຈົ້າຖາມໂມເຊວ່າ: “ແມ່ນຫຍັງ ທີ່ເຈົ້າກຳລັງຖືຢູ່ນັ້ນ?.”
ໂມເຊຕອບພຣະເຈົ້າວ່າ: “ແມ່ນໄມ້ເທົ້າ.”
ແລ້ວພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ສັ່ງໃຫ້ໂມເຊຖິ້ມໄມ້ເທົ້າລົງພື້ນດິນ ແລ້ວໄມ້ເທົ້ານັ້ນກໍກາຍເປັນງູທັນທີ. ເມື່ອໂມເຊເຫັນເຊັ່ນນັ້ນຈຶ່ງຕົກໃຈຢ້ານ ແລະ ແລ່ນລົບໜີງູ. ແຕ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສັ່ງໃຫ້ໂມເຊໄປຈັບຫາງງູໄວ້ ແລ້ວໂມເຊຈຶ່ງກົ້ມລົງຈັບຫາງງູ ແລະ ງູນັ້ນກໍກາຍເປັນໄມ້ເທົ້າຄືເກົ່າ. ຈາກນັ້ນ ພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ສັ່ງໃຫ້ໂມເຊສອດມືເຂົ້າໄປໃນເສື້ອ ແລ້ວໂມເຊກໍເຮັດຕາມທີ່ພຣະເຈົ້າບອກ ແລະ ເມື່ອໂມເຊຖອດມືອອກມາຈາກເສື້ອຂອງເພິ່ນນັ້ນ ມືຂອງເພິ່ນກໍກາຍເປັນຂີ້ທູດທັນທີ. ແລ້ວພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ສັ່ງໃຫ້ໂມເຊສອດມືເຂົ້າໄປໃນເສື້ອຄືນ ແລ້ວໂມເຊກໍເຮັດຕາມ ແລະ ເມື່ອເພິ່ນຖອດມືອອກມາ ມືນັ້ນກໍກາຍເປັນປົກກະຕິ.
ແລ້ວພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວຕໍ່ໂມເຊວ່າ: “ຖ້າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນບໍ່ຍອມເຊື່ອຟັງເຈົ້າ ຫຼືບໍ່ຍອມເຊື່ອໃນການອັດສະຈັນເທື່ອທີໜຶ່ງແລ້ວ ການອັດສະຈັນຄັ້ງທີສອງນີ້ກໍຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຍອມເຊື່ອ…”
ໂມເຊອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບເປັນເວລາ 40 ປີ ພາສາເອຢິບກໍລືມແດ່ແລ້ວ ເພິ່ນກໍເລີຍບໍ່ພ້ອມທີ່ຈະເວົ້າພາສາເອຢິບ. ສະນັ້ນ ໂມເຊຈຶ່ງກ່າວຕໍ່ພຣະເຈົ້າວ່າ: “ພຣະເຈົ້າເອີຍ! ຂໍຢ່າໃຊ້ຂ້ານ້ອຍໄປເທາະ. ຂ້ານ້ອຍເວົ້າບໍ່ເກັ່ງ ແລະ ເວົ້າຕິດໆ ຂັດໆ”
ແຕ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວຕໍ່ໂມເຊວ່າ: “ເຈົ້າມີອ້າຍຄົນໜຶ່ງ ແລະ ລາວຊື່ວ່າ ‘ອາໂຣນ’ ເຮົາຮູ້ວ່າລາວເປັນຄົນເວົ້າເກັ່ງ. ເວລານີ້ລາວກຳລັງອອກມາພົບເຈົ້າ ແລະ ລາວຈະດີໃຈທີ່ສຸດເມື່ອໄດ້ພົບເຈົ້າ. ເຈົ້າຈົ່ງເວົ້າກັບລາວ ແລະ ບອກເລື່ອງຕ່າງໆນັ້ນໃຫ້ລາວເວົ້າ. ເຮົາຈະຊ່ວຍພວກເຈົ້າເວົ້າ ແລະ ທັງຈະບອກພວກເຈົ້າທັງສອງວ່າຄວນຈະເຮັດຢ່າງໃດ. ອາໂຣນຈະເປັນຄົນເວົ້າຕໍ່ປະຊາຊົນຕາງໜ້າເຈົ້າ ສ່ວນເຈົ້ານັ້ນຈະເປັນເໜືອນພຣະເຈົ້າ ໂດຍບອກລາວວ່າຄວນຈະເວົ້າຫຍັງແດ່. ຈົ່ງຖືໄມ້ເທົ້ານີ້ໄປພ້ອມ ເພື່ອເຈົ້າຈະໃຊ້ເຮັດການອັດສະຈັນຕ່າງໆ.”
ຫຼັງຈາກນັ້ນ ໂມເຊກໍເດີນທາງກັບເມືອຫາພໍ່ເຖົ້າຂອງລາວ ແລະ ຂໍອະນຸຍາດຈາກເພິ່ນໄປຢ້ຽມຢາມພີ່ນ້ອງຢູ່ປະເທດເອຢິບ ແລ້ວພໍ່ເຖົ້າຂອງໂມເຊກໍໄດ້ອະນຸດຍາດໃຫ້ໂມເຊກັບເມື່ອບ້ານພ້ອມທັງອວຍພອນໃຫ້ເດີນທາງໄປຢ່າງປອດໄພ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ອົບພະຍົບ 3:19-21; 4:1-4,6-8,14-18.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "Patriarchs and Prophets" ບົດທີ 22 ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
