ພຣະເຈົ້າຊົງສ້າງໂລກ
ກ່ອນທີ່ລູຊີເຟີກັບບັນດາທູດສະຫວັນທີ່ຕິດຕາມລາວຈະຖືກຂັບໄລ່ອອກຈາກສະຫວັນນັ້ນ ພຣະເຈົ້າພຣະບິດາ ແລະ ພຣະເຈົ້າພຣະບຸດຊົງມີແຜນການທີ່ຈະສ້າງໂລກຂອງພວກເຮົາ ແລະ ເມື່ອສົງຄາມຢູ່ໃນສະຫວັນໄດ້ສິ້ນສຸດລົງ ພຣະເຈົ້າພຣະບິດາ ແລະ ພຣະເຈົ້າພຣະບຸດກໍໄດ້ກັບຄືນສູ່ແຜນການຂອງພຣະອົງ ແລະ ບັນດາທູດສະຫວັນທັງຫຼາຍກໍໄດ້ພາກັນມາເບິ່ງແຜນການສ້າງໂລກໃໝ່ຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າພຣະບຸດຊົງສ້າງໂລກໃຫ້ເຕັມໄປດ້ວຍສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ ແລະ ຊົງວາງດວງດາວຕ່າງໆໄວ້ຢູ່ເທິງທ້ອງຟ້າດ້ວຍຝີມືທີ່ລະອຽດຢ່າງສວຍງາມ. ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ພຣະເຈົ້າໄດ້ຕົບແຕ່ງທຳມະຊາດໃຫ້ມີພູຜາຕ່າງໆທີ່ສະລັບສັບຊ້ອນກັບແມ່ນ້ຳ ແລະ ທະເລທີ່ສວຍງາມ. ນອກຈາກນີ້ ຍັງໄດ້ສ້າງນ້ຳພຸໃຫ້ໄຫຼໄປຕາມຮ່ອງພູ ແລະ ໃຫ້ແມ່ນ້ຳໄຫຼຜ່າເນີນພູອີກດ້ວຍ. ສ່ວນແຜ່ນດິນທີ່ຮາບພຽງນັ້ນ ພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ຕົບແຕ່ງໃຫ້ແຜ່ນດິນເຕັມໄປດ້ວຍຕົ້ນໄມ້ ແລະ ດອກໄມ້ຕ່າງໆທີ່ສວຍງາມ ເຊິ່ງມີກິ່ນຫອມຢ່າງລະອຽດອ່ອນ ແລະ ຍັງມີພືດພັນນາໆຊະນິດອັນອຸດົມສົມບູນທີ່ຂຽວງາມອີກດ້ວຍ ເຊິ່ງມັນໄດ້ເຮັດໃຫ້ມີອາກາດທີ່ບໍຣິສຸດ ສະອາດ ສົດໃສ ປອດໂປ່ງ ແລະ ບໍ່ມີມົນລະພິດ. ທຸກໆສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສ້າງຂຶ້ນມານັ້ນ ເພື່ອຈັດຕຽມໄວ້ສຳລັບສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທີ່ອາໄສຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ. ຫຼັງຈາກທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງສ້າງໂລກໃຫ້ອຸດົມສົມບູນໄປດ້ວຍສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທັງພືດ ແລະ ສັດດ້ວຍຄຳເວົ້າຂອງພຣະອົງແລ້ວ ບັນດາທູດສະຫວັນຕ່າງກໍພາກັນຊົມຊື່ນຍິນດີເມື່ອໄດ້ເຫັນຜົນງານການສ້າງໂລກອັນສຸດຍອດທີ່ສວຍງາມຂອງພຣະເຈົ້າ.
ໃນການນິຣະມິດສ້າງໂລກນີ້ ມະນຸດໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນມາເປັນພິເສດກວ່າໝູ່ໃນບັນດາສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທັງປວງ. ພຣະເຈົ້າຊົງກ່າວວ່າ: "ບັດນີ້ ເຮົາຈະສ້າງມະນຸດໃຫ້ມີຮູບລັກສະນະຄືເຮົາ; ເຂົາຈະມີອຳນາດເໜືອປາ, ນົກ, ສັດທັງໝົດ..." (ປະຖົມມະການ 1:26) ມະນຸດຄູ່ທຳອິດທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສ້າງຂຶ້ນມາມີຊື່ວ່າ “ອາດາມ” ແລະ “ເອວາ” (ປະຖົມມະການ 3:20) ພຣະເຈົ້າໄດ້ສ້າງມະນຸດຂຶ້ນມາຈາກຂີ້ດິນ ແລະ ແສງລັດສະເໝີຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ເປັນເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງພວກເຂົາ. ພຣະເຈົ້າໄດ້ຈາລຶກຂໍ້ພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງໄວ້ຢູ່ໃນຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາ ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາມີສະຕິປັນຍາ, ມີຄວາມເຂົ້າໃຈໃນເລື່ອງພຣະເຈົ້າ, ມີຄວາມຮັກທີ່ບໍຣິສຸດ, ຮູ້ຈັກເບິ່ງແຍງຕົວເອງ, ມີອິດສະລະໃນການຕັດສິນໃຈເລືອກກະທຳ ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາເປັນຜູ້ປົກຄອງທຸກໆສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງສ້າງຂຶ້ນມາຢູ່ໃນໂລກນີ້. "ດັ່ງນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງສ້າງມະນຸດໃຫ້ຄືພຣະອົງ. ພຣະອົງສ້າງເຂົາໃຫ້ເປັນຊາຍ ແລະ ຍິງ ແລ້ວກໍອວຍພອນພວກເຂົາວ່າ: 'ຈົ່ງມີລູກເຕົ້າໃຫ້ແຜ່ຜາຍຂະຫຍາຍທະວີຄູນຫຼາຍຂຶ້ນ ເພື່ອເຊື້ອສາຍຂອງເຈົ້າຈະມີຢູ່ທົ່ວທຸກແຫ່ງຫົນ ແລະ ປົກຄອງທຸກສິ່ງເທິງແຜ່ນດິນໂລກນີ້. ເຮົາໃຫ້ເຈົ້າມີອຳນາດເໜືອປາ, ນົກ ແລະ ສັດປ່າທຸກຊະນິດ. ເຮົາໃຫ້ພືດເປັນເມັດ ແລະ ໝາກໄມ້ທຸກຊະນິດແກ່ເຈົ້າເປັນອາຫານ ແຕ່ສຳລັບສັດປ່າ ແລະ ນົກທຸກຊະນິດນັ້ນ ເຮົາໃຫ້ຫຍ້າກັບພືດໃບຂຽວທັງໝົດເປັນອາຫານ.' " (ປະຖົມມະການ 1:27-30).
ມື້ທີ 1 ພຣະເຈົ້າຊົງນິຣະມິດສ້າງຄວາມສະຫວ່າງ ແລະ ແຍກຄວາມສະຫວ່າງອອກຈາກຄວາມມືດ. ພຣະອົງເອີ້ນຄວາມສະຫວ່າງນັ້ນວ່າ "ກາງເວັນ" ແລະ ເອີ້ນຄວາມມືດນັ້ນວ່າ "ກາງຄືນ."
ມື້ທີ 2 ພຣະເຈົ້າຊົງນິຣະມິດສ້າງວົງໂຄ້ງຂະໜາດໃຫຍ່ ເພື່ອແຍກນ້ຳອອກຈາກກັນ ແລະ ຊົງເອີ້ນວົງໂຄ້ງທີ່ຢູ່ເທິງນັ້ນວ່າ "ທ້ອງຟ້າ."
ມື້ທີ 3 ພຣະເຈົ້າຊົງໃຫ້ນ້ຳທີ່ຢູ່ລຸ່ມທ້ອງຟ້າມາໂຮມກັນຢູ່ບ່ອນດຽວ ເພື່ອໃຫ້ພື້ນດິນແຫ້ງປາກົດຂຶ້ນ. ພຣະເຈົ້າຊົງເອີ້ນພື້ນດິນແຫ້ງນັ້ນວ່າ "ແຜ່ນດິນໂລກ" ແລະ ນ້ຳທີ່ມາໂຮມກັນນັ້ນວ່າ "ມະຫາສະມຸດ." ນອກຈາກນີ້ ພຣະເຈົ້າຍັງໄດ້ສ້າງພືດພັນນາໆຊະນິດຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກອີກດ້ວຍ.
ມື້ທີ 4 ພຣະເຈົ້າຊົງນິຣະມິດສ້າງດວງຕາເວັນ, ດວງຈັນ ແລະ ດວງດາວຕ່າງໆ ເພື່ອໃຫ້ສ່ອງແສງສະຫວ່າງເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ແລະ ແຍກກາງເວັນອອກຈາກກາງຄືນ ພ້ອມທັງໃຫ້ເປັນເຄື່ອງໝາຍກຳນົດວັນ ເດືອນ ປີ ແລະ ລະດູການ.
ມື້ທີ 5 ພຣະເຈົ້າຊົງນິຣະມິດສ້າງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນນ້ຳ ແລະ ໃຫ້ມີນົກບິນໄປມາໃນທ້ອງຟ້າ. ພຣະອົງຊົງອວຍພອນໃຫ້ພວກມັນອອກແມ່ແຜ່ລູກທັງຢູ່ໃນນ້ຳ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ.
ມື້ທີ 6 ພຣະເຈົ້າຊົງນິຣະມິດສ້າງສັດຕ່າງໆຄື: ສັດບ້ານ, ສັດປ່າ ແລະ ສັດເລືອຄານເກີດຂຶ້ນທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ. ນອກຈາກນີ້ ພຣະອົງຍັງໄດ້ສ້າງຊາຍ ແລະ ຍິງ (ອາດາມ ແລະ ເອວາ) ໃຫ້ມີຮູບຮ່າງລັກສະນະຄືກັນກັບພຣະອົງ. ພຣະເຈົ້າຊົງອວຍພອນພວກເຂົາ ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາປົກຄອງທຸກສິ່ງທີ່ມີຊີວິດຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ມື້ທີ 7 ພໍຮອດມື້ນີ້ ທຸກສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງສ້າງຢູ່ໃນໂລກກໍສຳເລັດ. ພຣະອົງຊົງຢຸດພັກກິດຈະການ, ຊົງອວຍພຣະພອນ ແລະ ຊົງຕັ້ງໃຫ້ມື້ທີເຈັດເປັນວັນສັກສິດບໍຣິສຸດ.
ທົ່ວທັງຈັກກະວານ ໂລກ ແລະ ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທັງປວງຕ່າງກໍຖືກນິຣະມິດສ້າງຂຶ້ນມາຢ່າງໜ້າມະຫັດສະຈັນແຫ່ງຣິດອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າ. "ພຣະເຈົ້າຊົມທຸກໆສິ່ງທີ່ໄດ້ນິຣະມິດສ້າງຂຶ້ນມາແລ້ວ ກໍເຫັນວ່າດີຫຼາຍ" (ປະຖົມມະການ 1:1-31).
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ປະຖົມມະການ 1:1-31; 2:1-3,21-23; 3:20.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ບັນພະຊົນກັບຜູ້ເຜີຍພະວະຈະນະ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 44.2-45.3} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ສວນເອເດນ
ຕໍ່ມາ ພຣະເຈົ້າຊົງສ້າງສວນແຫ່ງໜຶ່ງຂຶ້ນໃນເອເດນທາງທິດຕາເວັນອອກ ເມື່ອສ້າງແລ້ວກໍຊົງເອົາມະນຸດທີ່ພຣະອົງໄດ້ປັ້ນນັ້ນມາອາໄສຢູ່. ພຣະເຈົ້າໄດ້ເອີ້ນສວນແຫ່ງນີ້ວ່າ “ເອເດນ” ແລະ ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ມະນຸດອາໄສຢູ່ໃນສວນເອເດນເຊິ່ງປຽບເໝືອນຄືບ້ານ ເພື່ອໃຫ້ມະນຸດເຝົ້າຮັກສາ ແລະ ເບິ່ງແຍງສວນ. ໃນສວນແຫ່ງນີ້ ມີຕົ້ນໄມ້ທຸກຊະນິດເກີດດອກອອກຜົນຢ່າງງົດງາມເປັນຕາອອນຊອນ, ໝາກໄມ້ກໍເປັນຕາຢາກກິນ ແລະ ດອກໄມ້ຫຼາຍພັນຫຼາຍສີກໍໄດ້ສົ່ງກິ່ນຫອມໄປທົ່ວທຸກທິດ. ຢູ່ກາງສວນເອເດນຍັງມີຕົ້ນໄມ້ທີ່ພິເສດຢູ່ສອງຕົ້ນຄື “ຕົ້ນໄມ້ທີ່ໃຫ້ຊີວິດ” ແລະ “ຕົ້ນໄມ້ທີ່ໃຫ້ຮູ້ຈັກຄວາມດີ ແລະ ຄວາມຊົ່ວ.” ຕົ້ນໄມ້ທີ່ໃຫ້ຊີວິດນີ້ ເປັນຕົ້ນໄມ້ທີ່ສວຍງາມຫຼາຍກວ່າໝູ່ທີ່ຢູ່ໃນສວນ ແລະ ເປັນຕົ້ນໄມ້ທີ່ໃຫ້ຊີວິດນິຣັນດອນ, ໝາກຂອງມັນຄືກັບວ່າ ເປັນສີທອງ ແລະ ສີເງິນ. ຕົ້ນໄມ້ທີ່ໃຫ້ຊີວິດນີ້ ກໍຢູ່ບໍ່ຫ່າງໄກຈາກຕົ້ນໄມ້ທີ່ໃຫ້ຮູ້ຈັກຄວາມດີ ແລະ ຄວາມຊົ່ວ. ນອກຈາກນີ້ ຍັງມີແມ່ນ້ຳທີ່ສວຍງາມໄຫຼຜ່ານສວນເອເດນອີກດ້ວຍ. ສັດທຸກໆຊະນິດທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສ້າງຂຶ້ນມາກໍບໍ່ມີພິດ, ບໍ່ໂຫດຮ້າຍ, ບໍ່ຕໍ່ສູ້ກັນ ແລະ ສາມາດຫຼິ້ນຢູ່ນຳກັນໄດ້. ທຸກໆຢ່າງມີຄວາມສວຍງາມທີ່ສົມບູນແບບ ແລະ ບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ຂາດຕົກບົກພ່ອງ. ໂລກຂອງມະນຸດຊ່າງສວຍງາມຢ່າງໜ້າອັດສະຈັນຫຼາຍ ມະນຸດໄດ້ພົບສິ່ງໃໝ່ໆຢູ່ສະເໝີທີ່ເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາເຕັມລົ້ນດ້ວຍຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີໃນພຣະເຈົ້າ.
ໃນການນິຣະມິດສ້າງໂລກນີ້ ພຣະເຈົ້າຍັງໄດ້ຕັ້ງວັນພັກຜ່ອນໄວ້ສຳລັບມະນຸດ ເຊິ່ງເປັນມື້ທີເຈັດໃນການຊົງສ້າງໂລກ ແລະ ມື້ພັກຜ່ອນນັ້ນຖືກເອີ້ນວ່າ ຊະບາໂຕ. "ມື້ທີເຈັດ ສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສ້າງກໍສຳເລັດ ແລະ ພຣະອົງໄດ້ຢຸດພັກກິດຈະການ. ພຣະເຈົ້າອວຍພອນມື້ທີເຈັດ ແລະ ຕັ້ງໄວ້ໃຫ້ເປັນມື້ສັກສິດບໍຣິສຸດ ເພາະຮອດມື້ນີ້ ພຣະອົງສຳເລັດການນິຣະມິດສ້າງ ແລະ ຢຸດກິດຈະການທັງສິ້ນ." ປະຖົມມະການ 2:23. ພຣະເຈົ້າຊົງຕັ້ງມື້ທີເຈັດເປັນວັນຊະບາໂຕໄວ້ໃນສັບປະດາ ເພື່ອໃຫ້ມະນຸດໄດ້ຮັບການພັກຜ່ອນຈາກວຽກງານຂອງເຂົາ ແລະ ໃຫ້ເຂົາໄດ້ມາເຂົ້າເຝົ້າພຣະເຈົ້າ. ວັນຊະບາໂຕຍັງໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຂົາລະນຶກເຖິງພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາຜູ້ຊົງສ້າງຈັກກະວານ, ໂລກ ແລະ ສັບພະທຸກສິ່ງ. ນອກຈາກນີ້ ຍັງໄດ້ເຕືອນຈິດໃຈຂອງມະນຸດໃຫ້ສຳນຶກຢູ່ຕະຫຼອດວ່າ ພຣະເຈົ້າຊົງເປັນພຣະຜູ້ສ້າງເຂົາ, ເຂົາເປັນຜົນງານການສ້າງຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງຊົງເປັນຜູ້ປົກຄອງເຂົາ ແລະ ເຂົາເປັນພົນລະເມືອງຂອງພຣະອົງ.
ນອກຈາກນີ້ ພຣະເຈົ້າຍັງໄດ້ໃຫ້ກົດຂໍ້ຫ້າມໄວ້ສຳລັບມະນຸດອີກດ້ວຍ "ເຈົ້າຈະກິນໝາກໄມ້ຈາກຕົ້ນໄມ້ທຸກກົກໃດໆກໍ່ໄດ້ໃນສວນນີ້ ເວັ້ນໄວ້ແຕ່ໝາກໄມ້ຂອງຕົ້ນໄມ້ທີ່ໃຫ້ຮູ້ຈັກຄວາມດີ ແລະ ຄວາມຊົ່ວຕົ້ນນີ້. ຖ້າວ່າເຈົ້າຂືນກິນເມື່ອໃດ ເຈົ້າຈະຕ້ອງຕາຍຢ່າງແນ່ນອນ." ປະຖົມມະການ 2:16. ກົດຂໍ້ຫ້າມທີ່ບໍ່ອະນຸດຍາດໃຫ້ມະນຸດກິນໝາກໄມ້ຈາກຕົ້ນໄມ້ທີ່ໃຫ້ຮູ້ຈັກຄວາມດີ ແລະ ຄວາມຊົ່ວນີ້ ບໍ່ແມ່ນເພາະໝາກໄມ້ນັ້ນມີພິດ ແຕ່ກົດຂໍ້ຫ້າມນີ້ເປັນການສະແດງອອກເຖິງຄວາມຈົ່ງຮັກພັກດີ, ການເຊື່ອຟັງ ແລະ ການຍອມຮັບການປົກຄອງຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງເປັນພຣະຜູ້ສ້າງມະນຸດ. ເຖິງແມ່ນວ່າ ພຣະເຈົ້າຈະສ້າງມະນຸດຂຶ້ນມາດ້ວຍຄວາມຮັກ ແລະ ໃຫ້ອິດສະລະໃນການຕັດສິນໃຈເລືອກກະທຳກໍຕາມ ເຊິ່ງມະນຸດເລືອກຈະເຊື່ອຟັງ ຫຼື ບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ ແຕ່ພຣະອົງກໍປາຖະໜາໃຫ້ມະນຸດເຂົ້າເຝົ້າພຣະອົງດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈ ເຊິ່ງບໍ່ແມ່ນດ້ວຍການຖືກບັງຄັບ ເພາະພຣະອົງບໍ່ໄດ້ສ້າງມະນຸດຂຶ້ນມາເໝືອນຫຸ່ນຍົນ. ເພາະສະນັ້ນ ການຈະມີຊີວິດນິຣັນກໍຕ້ອງມີການພິສູດໃຫ້ເຫັນເຖິງການເຊື່ອຟັງສາກ່ອນ.
ເມື່ອພຣະເຈົ້າຊົມທຸກໆສິ່ງທີ່ໄດ້ນິຣະມິດສ້າງຂຶ້ນມາແລ້ວກໍພໍໃຈຫຼາຍ ບັນດາທູດສະຫວັນທັງຫຼາຍກໍໄດ້ໂຮຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີ ເພາະໂລກທີ່ສວຍງາມນີ້ໄດ້ຖືກສ້າງສຳເລັດເປັນທີ່ສົມບູນແບບແລ້ວ.
ເປັນຫຍັງ ຈຶ່ງຊົງຫວງຫ້າມກິນໝາກໄມ້ຂອງຕົ້ນໄມ້ທີ່ໃຫ້ຮູ້ຈັກຄວາມດີ ແລະ ຄວາມຊົ່ວ?
ພຣະເຈົ້າຊົງສ້າງມະນຸດໃຫ້ມີຮູບລັກສະນະຄືກັບພຣະອົງ ໂດຍປາສະຈາກຄວາມບາບ. ພຣະເຈົ້າຊົງມີພຣະປະສົງໃຫ້ໂລກເຕັມໄປດ້ວຍມະນຸດທີ່ບໍຣິສຸດ ເຊິ່ງຕ່ຳກວ່າທູດສະຫວັນພຽງໜ້ອຍດຽວ. ແຕ່ກໍຕ້ອງພິສູດການເຊື່ອຟັງສາກ່ອນ ເພາະພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າມີຄວາມສັກສິດເທົ່າທຽມກັນກັບພຣະອົງ ແລະ ພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ຊົງຍອມໃຫ້ໂລກເຕັມໄປດ້ວຍຄົນທີ່ເບິ່ງຂ້າມພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ປະຖົມມະການ 2:1-19
.ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ບັນພະຊົນກັບຜູ້ເຜີຍພະວະຈະນະ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 46.4-48.3, 52.3, 60.4} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ອາດາມ ແລະ ເອວາບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າ
ຕົ້ນໄມ້ທີ່ໃຫ້ຮູ້ຈັກຄວາມດີ ແລະ ຄວາມຊົ່ວເຊິ່ງຢູ່ກາງສວນເອເດນນີ້ເປັນເຄື່ອງທົດສອບຄວາມຮັກຂອງມະນຸດທີ່ມີຕໍ່ພຣະເຈົ້າ "ຖ້າພວກເຈົ້າຮັກເຮົາ ພວກເຈົ້າກໍຈະເຊື່ອຟັງກົດບັນຍັດຂອງເຮົາ" (ໂຢຮັນ 14:15). ນອກຈາກນີ້ ພຣະເຈົ້າຍັງໄດ້ເປີດໂອກາດໃຫ້ຊາຕານສາມາດເຂົ້າມາທົດລອງມະນຸດອີກດ້ວຍ ໂດຍຈະໃຫ້ຊາຕານເຂົ້າຫາມະນຸດໄດ້ສະເພາະຢູ່ຕົ້ນໄມ້ທີ່ຊົງຫວງຫ້າມໄວ້ເທົ່ານັ້ນ. ຖ້າມະນຸດສາມາດທົນຕໍ່ການທົດລອງໄດ້ ພວກເຂົາກໍຈະຜ່ານພົ້ນພະລັງອຳນາດຂອງຊາຕານ ແລະ ຈະໄດ້ຊົມຊື່ນຍິນດີຢູ່ກັບພຣະເຈົ້າຕະຫຼອດໄປ.
ອາດາມ ແລະ ເອວາໄດ້ຮັບການຕັກເຕືອນຫຼາຍໆຄັ້ງໃຫ້ລະວັງສັດຕູຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຢ່າປະໝາດຕໍ່ກົນອຸບາຍຂອງພວກມັນ ເພາະຍ້ອນການບໍ່ເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້ານີ້ແຫລະ! ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ພວກມັນຕົກລົງສູ່ຄວາມບາບ. ສະນັ້ນ ຈຶ່ງເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍທີ່ອາດາມ ແລະ ເອວາຈຳເປັນຕ້ອງເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າ. ນອກຈາກນີ້ ທູດສະຫວັນຍັງໄດ້ເຕືອນພວກເຂົາວ່າ: “ເມື່ອເຮັດກິດຈະກຳການງານປະຈຳວັນຢູ່ໃນສວນນັ້ນ ຈົ່ງລະວັງຢ່າຫ່າງຈາກກັນ ເພາະຖ້າຢູ່ນຳກັນຈະສ່ຽງຕໍ່ການຖືກທົດລອງໜ້ອຍກວ່າການຢູ່ຄົນດຽວ.”
ແຕ່ມີມື້ໜຶ່ງ ໃນຂະນະທີ່ເອວາມ່ວນຢູ່ກັບກິດຈະກຳວຽກງານຂອງນາງຢູ່ນັ້ນ ນາງກໍໄດ້ຫ່າງຈາກອາດາມໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ. ເມື່ອເອວາຮູ້ສຶກວ່າຕົນເອງຢູ່ຄົນດຽວ ນາງກໍຮູ້ສຶກຢ້ານເຖິງໄພອັນຕະລາຍ ແຕ່ວ່ານາງກໍບໍ່ໄດ້ສົນໃຈຕໍ່ຄວາມຢ້ານນັ້ນ ໂດຍຖືວ່າຕົນເອງມີສະຕິປັນຍາ, ມີກຳລັງພຽງພໍທີ່ຈະຈຳແນກຄວາມຊົ່ວອອກໄດ້ ແລະ ສາມາດຕໍ່ຕ້ານມັນໄດ້. ສະນັ້ນ ເອວາຈຶ່ງໄດ້ເມີນເຊີຍຕໍ່ຄຳຕັກເຕືອນຂອງທູດສະຫວັນ.
ຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ເອວາໄດ້ແນມໄປເບິ່ງຕົ້ນໄມ້ທີ່ໃຫ້ຮູ້ຈັກຄວາມດີ ແລະ ຄວາມຊົ່ວ. ແລ້ວນາງກໍເກີດມີຄວາມຄິດສົງໄສຂຶ້ນມາວ່າ: "ເປັນຫຍັງ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງຕ້ອງຫວງຫ້າມມັນໄວ້ຈາກພວກເຮົາ?"
ໃນທັນໃດນັ້ນ ເອວາກໍໄດ້ເຫັນສັດທີ່ມີຄວາມສວຍງາມຊະນິດໜຶ່ງ ມັນມີປີກ ແລະ ເມື່ອມັນບິນໄປມາກໍຈະມີສີສັນສະຫວ່າງສົດໃສຄືກັບທອງຄຳ. ມັນພັກຢູ່ເທິງກິ່ງກ້ານຂອງຕົ້ນໄມ້ທີ່ໃຫ້ຮູ້ຈັກຄວາມດີ ແລະ ຄວາມຊົ່ວ. ມັນໄດ້ວາງທ່າທາງທີ່ມີຄວາມສຸກຫຼາຍກັບໝາກໄມ້ອັນເປັນຕາອອນຊອນຢາກກິນ. ສັດຊະນິດນີ້ເຊິ່ງປັດຈຸບັນມະນຸດເອີ້ນວ່າ: ‘ງູ’
ງູໄດ້ປາກົດໃຫ້ເອວາເຫັນ ແລະ ກ່າວວ່າ: "ແມ່ນບໍ! ທີ່ພຣະເຈົ້າສັ່ງຫ້າມພວກເຈົ້າວ່າ ບໍ່ໃຫ້ກິນໝາກໄມ້ໃດໆໃນສວນນີ້?" ເອວາປະຫຼາດໃຈຫຼາຍທີ່ເຫັນງູເວົ້າໄດ້ ແລະ ງູກໍໄດ້ເວົ້າຍົກຍ້ອງຄວາມງາມຂອງນາງໂດຍໃຊ້ສຽງທີ່ມ່ວນອອນຊອນຄືກັບດົນຕີ ສ່ວນເອວາກໍບໍ່ໄດ້ລະນຶກເຖິງຄຳເຕືອນຂອງທູດສະຫວັນທີ່ໃຫ້ລະວັງສັດຕູຂອງພຣະເຈົ້າ.
ເອວາຕອບງູວ່າ: “ໝາກໄມ້ທຸກກົກຢູ່ໃນສວນນີ້ພວກເຮົາກິນໄດ້ໝົດ. ເວັ້ນໄວ້ແຕ່ໝາກໄມ້ທີ່ຢູ່ໃນກາງສວນນີ້ ພຣະເຈົ້າບອກພວກເຮົາບໍ່ໃຫ້ກິນ ຫຼື ແມ່ນແຕ່ແຕະຕ້ອງມັນເປັນເດັດຂາດ. ຖ້າພວກເຮົາຂືນກິນເມື່ອໃດ ພວກເຮົາຈະຕາຍເມື່ອນັ້ນ.”
ແຕ່ງູໄດ້ກ່າວວ່າ: “ບໍ່ເປັນຄວາມຈິງດອກ! ເຈົ້າຈະບໍ່ຕາຍ. ພຣະເຈົ້າກ່າວເຊັ່ນນັ້ນ ເພາະພຣະອົງຮູ້ວ່າ ຖ້າເຈົ້າກິນໝາກໄມ້ນັ້ນເມື່ອໃດ ເຈົ້າກໍຈະເປັນເໝືອນພຣະເຈົ້າເມື່ອນັ້ນ ເຈົ້າກໍຈະຮູ້ຈັກຄວາມດີ ແລະ ຮູ້ຈັກຄວາມຊົ່ວ.”
ຊາຕານໄດ້ສິງໃນຮ່າງຂອງງູ ເພື່ອໃຊ້ງູໃນການສື່ສານກັບເອວາ ແລະ ລໍ້ລວງນາງບໍ່ໃຫ້ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າ. "ຜູ້ຍິງເຫັນວ່າ ຕົ້ນໄມ້ນັ້ນຊ່າງງາມແທ້ ແລະ ໝາກໄມ້ກໍເປັນຕາຢາກກິນອີຫຼີ! ທັງຄິດວ່າ ຖ້າຕົນສະຫຼາດຂຶ້ນອີກກໍຄົງດີຫຼາຍ. ດັ່ງນັ້ນ ນາງຈຶ່ງປິດເອົາໝາກໄມ້ມາກິນ." ໃນຂະນະທີ່ເອວາກິນໝາກໄມ້ແລ້ວ ກໍມີຄວາມຮູ້ສຶກຜິດປົກກະຕິຕາມຮ່າງກາຍຂອງນາງ ແລະ ນາງໄດ້ຈິດຕະນາການໄປວ່າຕົນເອງກຳລັງເຂົ້າສູ່ສະພາບທີ່ສູງຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ. ໃນຂະນະທີ່ເອວາຢູ່ໃນສະພາບທີ່ແປກປະຫຼາດເຊັ່ນນີ້ ນາງກໍໄດ້ເອົາໝາກໄມ້ຫຼາຍໜ່ວຍມາໃຫ້ອາດາມ ແລະ ໄດ້ເລົ່າເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນທັງໝົດໃຫ້ລາວຟັງ.
ໂອ! ອາດາມເສຍໃຈຫຼາຍທີ່ເອວາບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າ ອາດາມຄິດເຖິງພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຊົງສັກສິດເທົ່າທຽມກັນກັບພຣະອົງ ແລະ ເອວາຈະຕ້ອງຕາຍຍ້ອນການລ່ວງລະເມີດຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າ. ຄວາມໂສກເສົ້າໄດ້ປາກົດຢູ່ທີ່ໃບໜ້າຂອງອາດາມ, ລາວເສຍໃຈຫຼາຍທີ່ໄດ້ລະເລີຍໃນການເບິ່ງແຍງເອວາ ຈົນມັນໄດ້ເກີດເຫດການເຊັ່ນນີ້ຂຶ້ນ. ແລ້ວຈະເຮັດຢ່າງໃດ? ຢູ່ໃນໃຈຂອງອາດາມເກີດມີການຕໍ່ສູ້ກັນລະຫວ່າງຄວາມຈົ່ງຮັກພັກດີຂອງຕົນເອງທີ່ມີຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ແລະ ຄວາມຜູກພັນຂອງຕົນເອງທີ່ມີຕໍ່ເອວາ. ແຕ່ອາດາມຮູ້ສຶກວ່າຢູ່ໃນໃຈຂອງລາວຮັກເອວາຫຼາຍ ແລະ ທຳໃຈບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຕ້ອງສູນເສຍນາງໄປ. ສະນັ້ນ ອາດາມຈຶ່ງໄດ້ຕັດສິນໃຈວ່າຈະຮ່ວມຊາຕາກຳກັບເອວາ ໂດຍຄິດໄວ້ວ່າ: “ຖ້າເອວາຕາຍ ຕົນເອງກໍຈະຂໍຕາຍໄປນຳເຊັ່ນກັນ.” ແລ້ວອາດາມກໍໄດ້ໄຕ່ຕອງເຖິງຄຳເວົ້າຂອງງູນັ້ນວ່າອາດຈະເປັນຄວາມຈິງກໍໄດ້. ຈາກນັ້ນ ອາດາມກໍໄດ້ຈັບເອົາໝາກໄມ້ທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງຫວງຫ້າມນັ້ນມາກິນທັນທີ.
ໃນຂະນະທີ່ອາດາມກິນໝາກໄມ້ແລ້ວ ລາວກໍຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມຜິດປົກກະຕິຢູ່ຕາມຮ່າງກາຍຂອງຕົນເອງ. ແລ້ວບໍ່ດົນ ແສງລັດສະເໝີທີ່ເປັນເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງອາດາມ ແລະ ເອວາກໍໄດ້ຫາຍໄປ, ຄວາມຮັກ ແລະ ສັນຕິສຸກກໍໄດ້ຫາຍໄປເຊັ່ນກັນ. ພວກເຂົາເລີ່ມມີຄວາມຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມຜິດທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຮູ້ສຶກຢ້ານຕໍ່ອະນາຄົດ. ແລ້ວຄວາມໂດດດຽວຝ່າຍຈິດວິນຍານກໍໄດ້ເຂົ້າມາແທນທີ່ ແລະ ມີຄວາມຢ້ານຕໍ່ການລົງໂທດຂອງພຣະເຈົ້າ. ເມື່ອມີຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະ ທັງຮູ້ວ່າຕົນເອງເປືອຍກາຍຢູ່, ພວກເຂົາກໍໄດ້ພາກັນໄປເອົາໃບໄມ້ມາຫຍິບເຂົ້າກັນ ເພື່ອປົກປິດຮ່າງກາຍຂອງຕົນເອງໄວ້ ເພາະບໍ່ກ້າມາຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າບັນດາທູດສະຫວັນ ແລະ ພຣະເຈົ້າ.”
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ປະຖົມມະການ 3:1-7.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ບັນພະຊົນກັບຜູ້ເຜີຍພະວະຈະນະ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 48.4-57.2} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ແຜນການໄຖ່ບາບ
ເຫດການທີ່ມະນຸດໄດ້ລ່ວງລະເມີດກົດຂໍ້ຫ້າມຂອງພຣະເຈົ້ານັ້ນ ໄດ້ສ້າງຄວາມໂສກເສົ້າທົ່ວທັງສະຫວັນ. ບັນດາທູດສະຫວັນໄດ້ພາກັນຢຸດຮ້ອງເພງ ແລະ ໄວ້ອາໄລໃຫ້ແກ່ມະນຸດທີ່ໄດ້ປະສົບກັບຄວາມພິນາດຍ້ອນການບໍ່ເຊື່ອຟັງນັ້ນ. ແລ້ວບັນດາທູດສະຫວັນທັງຫຼາຍກໍລໍຖ້າເບິ່ງວ່າ ພຣະເຈົ້າຈະເຮັດຢ່າງໃດຕໍ່ສິ່ງທີ່ມະນຸດໄດ້ລ່ວງລະເມີດຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເສຍໃຈຫຼາຍສຳລັບມະນຸດທີ່ຕົກລົງສູ່ຄວາມບາບ ແຕ່ດ້ວຍຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມເມດຕາຂອງພຣະເຈົ້າອັນບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດນັ້ນ ພຣະອົງຊົງມີແຜນການໄຖ່ບາບໃຫ້ມະນຸດໄວ້ກ່ອນແລ້ວຖ້າວ່າມະນຸດເລືອກບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະອົງ. ແຜນການຂອງພຣະເຈົ້າຄື "ລູກແກະຜູ້ຖືກຂ້າຕັ້ງແຕ່ທຳອິດສ້າງໂລກ". (ພຣະນິມິດ 13:8) "
ດ້ວຍວ່າ ຄ່າຈ້າງຂອງຄວາມຜິດບາບຄືຄວາມຕາຍ" ສະນັ້ນ ເພື່ອປະຕິບັດຕາມຂໍ້ກໍານົດຂອງພຣະບັນຍັດ ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າຈະຕາຍແທນຄວາມບາບຂອງມະນຸດ ເພາະພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າຊົງສັກສິດເທົ່າທຽມກັນກັບພຣະອົງ ແລະ ບໍ່ສາມາດປ່ຽນແປງໄດ້ ແລະ ມີພຽງພຣະຜູ້ສ້າງມະນຸດເທົ່ານັ້ນທີ່ມີອຳນາດໄຖ່ຄວາມບາບຂອງມະນຸດໄດ້ ແລະ ໂດຍຜ່ານທາງພຣະບຸດເທົ່ານັ້ນທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ມະນຸດຄືນດີກັບພຣະອົງ (ໂຣມ 6:23). "ເພາະວ່າ ພຣະເຈົ້າຊົງຮັກໂລກຫຼາຍທີ່ສຸດ ຈົນໄດ້ປະທານພຣະບຸດອົງດຽວຂອງພຣະອົງ ເພື່ອທຸກຄົນທີ່ວາງໃຈເຊື່ອໃນພຣະບຸດນັ້ນຈະບໍ່ຈິບຫາຍ ແຕ່ມີຊີວິດອັນຕະຫຼອດໄປເປັນນິດ". (ໂຢຮັນ 3:16)
ໃນຕອນແລງມື້ນັ້ນ ພຣະເຈົ້າໄດ້ສະເດັດມາຫາອາດາມ ແລະ ເອວາຢູ່ໃນສວນ ແລະ ແທນທີ່ພວກເຂົາຈະມາຕອ້ນຮັບພຣະອົງເໝືອນທຸກໆຄັ້ງຕອນທີ່ພວກເຂົາຍັງບໍຣິສຸດຢູ່ ແຕ່ພວກເຂົາຊ້ຳພັດຢ້ານພຣະເຈົ້າ ແລະ ໄດ້ພາກັນໄປຫຼົບລີ້ຊ່ອນຕົວຢູ່ທ່າມກາງຕົ້ນໄມ້ທັງຫຼາຍເພື່ອໃຫ້ພົ້ນຈາກພຣະອົງ. ແລ້ວພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ເອີ້ນຫາພວກເຂົາ ແລະ ຖາມເຖິງສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ກະທຳຜິດນັ້ນ ແລະ ແທນທີ່ພວກເຂົາຈະສາລະພາບຄວາມຜິດຂອງພວກເຂົາ ແຕ່ພວກເຂົາຊ້ຳພັດໂຍນຄວາມຜິດຂອງຕົນເອງນັ້ນໃສ່ກັນແລະກັນ ແລະ ແຖມຍັງໂຍນຄວາມຜິດຂອງພວກເຂົານັ້ນມາໃສ່ພຣະເຈົ້າອີກດ້ວຍ.
ຂໍ້ແກ້ຕົວມີຈຸດເລີ່ມຕົ້ນມາຈາກຊາຕານ ເຊິ່ງມັນເປັນບິດາແຫ່ງການຂີ້ຕົວະ. ເມື່ອອາດາມ ແລະ ເອວາຍອມເຊື່ອຟັງຊາຕານ ດັ່ງນັ້ນ ທັງຄຳເວົ້າ ແລະ ການກະທຳຈຶ່ງເຮັດເໝືອນກັນກັບມັນ. "ເມື່ອພວກເຈົ້າຍອມເປັນທາດເຊື່ອຟັງຜູ້ໃດ ພວກເຈົ້າກໍເປັນທາດຂອງນາຍທີ່ພວກເຈົ້າເຊື່ອຟັງນັ້ນ" (ໂຣມ 6:16). ແລ້ວຕຳແໜ່ງຂອງອາດາມໃນການປົກຄອງໂລກນີ້ຈຶ່ງຖືກຊາຕານປົກຄອງແທນທີ່.
"ເຖິງແມ່ນວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຜິດບາບຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງ ແຕ່ກໍຈະບໍ່ຖືກປະຖິ້ມໃຫ້ຊາຕານປົກຄອງຢູ່ຝ່າຍດຽວ ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າຍິນດີທີ່ຈະໄຖ່ພວກເຂົາຄືນມາຈາກໂທດຂອງການລ່ວງລະເມີດນັ້ນດ້ວຍຊີວິດຂອງພຣະອົງເອງ; ຈະໃຫ້ມີຊ່ວງເວລາແຫ່ງພຣະກາລຸນາ ແລະ ໂດຍການກັບໃຈເຊື່ອໃນພຣະຜູ້ໄຖ່ ພວກເຂົາກໍຈະໄດ້ກັບມາເປັນລູກຂອງພຣະເຈົ້າອີກຄັ້ງ." PP 66.2.
ໃນມື້ນັ້ນ ພຣະເຈົ້າໄດ້ປະກາດການລົງໂທດຂອງອາດາມ, ເອວາ ແລະ ຊາຕານ. (ທ່ານສາມາດອ່ານເພີ່ມເຕີມໃນພຣະທຳປະຖົມມະການ 3:14-19). ໂດຍການລ່ວງລະເມີດຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້ານັ້ນ ອາດາມ ແລະ ເອວາໄດ້ສູນເສຍຊີວິດນິຣັນ ສະນັ້ນ ພວກເຂົາຈະຕ້ອງໄດ້ກັບຄືນໄປເປັນດິນ. "ເຈົ້າຖືກສ້າງມາແຕ່ດິນ ເຈົ້າຈະຄືນໄປເປັນດິນອີກ" (ປະຖົມມະການ 3:19). ອາດາມ ແລະ ເອວາຈະໄດ້ຮັບຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ, ພົບກັບຄວາມຜິດຫວັງ, ຄວາມໂສກເສົ້າ ແລະ ຄວາມເຈັບປວດ ຈົນກວ່າຈະເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍ. ນອກຈາກນີ້ ພວກເຂົາຍັງຈະໄດ້ປະເຊີນກັບອຳນາດການປົກຄອງຂອງຊາຕານອີກດ້ວຍ. ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ພວກເຂົາກໍຈະໄດ້ຮັບຄວາມລອດໂດຍຜ່ານທາງພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ແຕ່ຕ້ອງມີເງື່ອນໄຂຄືການເຊື່ອຟັງ. ສ່ວນຊາຕານນັ້ນ ເຖິງແມ່ນວ່າຈະມີການຕໍ່ສູ້ກັນລະຫວ່າງມະນຸດແລະຊາຕານ ແຕ່ອຳນາດການປົກຄອງຂອງມັນກໍຈະໄດ້ຮັບຄວາມພ່າຍແພ້ໃນທີ່ສຸດ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ປະຖົມມະການ 3:8-20.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ບັນພະຊົນກັບຜູ້ເຜີຍພະວະຈະນະ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 57.5-62.1} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ອາດາມ ແລະ ເອວາອອກຈາກສວນເອເດນ
ຫຼັງຈາກທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ປະກາດການລົງໂທດຂອງອາດາມ ແລະ ເອວາແລ້ວ ພວກເຂົາກໍບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ອາໄສຢູ່ໃນສວນເອເດນອີກຕໍ່ໄປ. "ຕໍ່ມາ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພຣະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ເສື້ອທີ່ເຮັດດ້ວຍໜັງສັດແກ່ອາດາມ ແລະ ເມຍຂອງລາວນຸ່ງ. ແລ້ວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກໍກ່າວວ່າ: 'ບັດນີ້ ມະນຸດໄດ້ກາຍເປັນເໝືອນຜູ້ໜຶ່ງຢູ່ໃນເຮົາ ແລະ ທັງຮູ້ຈັກຄວາມດີ ແລະ ຮູ້ຈັກຄວາມຊົ່ວ. ເຮົາຈະບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຂົາຢື້ມືໄປປິດເອົາໝາກໄມ້ຈາກຕົ້ນທີ່ໃຫ້ຊີວິດມາກິນ ແລະ ມີຊີວິດນິຣັນດອນ.' ສະນັ້ນ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພຣະເຈົ້າຈຶ່ງຂັບໄລ່ພວກເຂົາໃຫ້ອອກໄປຈາກສວນເອເດນ ແລະ ໃຫ້ຂຸດດິນຟັນໄມ້ໃນບ່ອນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນມາ" (ປະຖົມມະການ 3:21,23). ອາດາມ ແລະ ເອວາເສຍໃຈຫຼາຍໃນສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນ ແລະ ກໍໂສກເສົ້າເກີນຈະບັນລະຍາຍທີ່ຕ້ອງໄດ້ລາຈາກບ້ານອັນສວຍງາມຂອງພວກເຂົາ.
"ຫຼັງຈາກອາດາມກັບເອວາເຮັດບາບແລ້ວ ກໍບໍ່ສາມາດອາໄສຢູ່ໃນສວນເອເດນອີກຕໍ່ໄປ. ເຂົາທັງສອງໄດ້ອ້ອນວອນຂໍຮ້ອງທີ່ຈະຢູ່ໃນບ້ານສະຖານແຫ່ງຄວາມບໍຣິສຸດສຸກສຳບາຍຕໍ່ໄປ ເຂົາຍອມຮັບວ່າໄດ້ສູນເສຍສິດທິທີ່ຈະຄອບຄອງບ່ອນຢູ່ອັນສຸກໃຈ ແຕ່ກໍໄດ້ປະຕິຍານວ່າ ຕໍ່ໄປຈະເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າຢ່າງເຄັ່ງຄັດ. ແຕ່ເຂົາໄດ້ຮັບການຊີ້ແຈ້ງວ່າ ຄວາມບາບໄດ້ເຮັດໃຫ້ສະພາບທຳມະຊາດຂອງເຂົາເສື່ອມໂຊມລົງແລ້ວ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ພະລັງໃນການຕໍ່ຕ້ານຄວາມຊົ່ວຫຼຸດໜ້ອຍລົງ ແລະ ໄດ້ເປີດທາງໃຫ້ຊາຕານເຂົ້າມາຫາພວກເຂົາໄດ້ງ່າຍຂຶ້ນ. ເຂົາໄດ້ຍອມຕໍ່ການທົດລອງເມື່ອຍັງບໍຣິສຸດຢູ່ນັ້ນ ແລະ ບັດນີ້ກຳລັງໃນການຮັກສາຄວາມສັດຊື່ຈຶ່ງໜ້ອຍລົງເມື່ອເຂົາຢູ່ໃນສະພາບທີ່ຮູ້ສຶກຜິດຢູ່ຕະຫຼອດເວລາ." PP 61.4.
ເນື່ອງຈາກວ່າ ຊາຕານຫວັງຢາກໃຫ້ອາດາມ ແລະ ເອວາກິນໝາກໄມ້ແຫ່ງຊີວິດ ແລະ ດຳລົງຊີວິດຢູ່ໃນຄວາມບາບຕະຫຼອດໄປ ແລະ ທົນທຸກທໍລະມານຕໍ່ໄປຈົນບໍ່ສິ້ນສຸດ. ດ້ວຍເຫດນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຂັບໄລ່ອາດາມ ແລະ ເອວາໃຫ້ອອກໄປຈາກສວນເອເດນ ແລະ ໄດ້ສັ່ງທູດສະຫວັນມາເຝົ້າສວນເອເດນໄວ້ ເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ມະນຸດຄົນໃດເຂົ້າໄປໃກ້ຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊີວິດ.
ແຕ່ພຣະເຈົ້າຍັງຄົງປອບໃຈອາດາມ ແລະ ເອວາຫຼາຍໆຄັ້ງໂດຍຜ່ານທາງບັນດາທູດສະຫວັນຂອງພຣະອົງກ່ຽວກັບແຜນການໄຖ່ບາບ ແລະ ພຣະອົງຈະບໍ່ປະຖິ້ມພວກເຂົາໃຫ້ຊາຕານປົກຄອງຢູ່ຝ່າຍດຽວ. ສ່ວນເສື້ອທີ່ເຮັດດ້ວຍໜັງສັດທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເອົາມາໃຫ້ພວກເຂົານຸ່ງກ່ອນທີ່ຈະອອກມາຈາກສວນເອເດນນັ້ນ ແມ່ນລູກແກະຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ໄດ້ຖືກຂ້າແລ້ວ. ເສື້ອໜັງສັດຍັງໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນອີກວ່າ ໂທດການຕາຍຂອງພວກເຂົາທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້ານັ້ນ ມັນຖືກໂອນມາໃຫ້ລູກແກະຂອງພຣະເຈົ້າແລ້ວ. ດ້ວຍແຜນການໄຖ່ບາບອັນປະເສີດຂອງພຣະເຈົ້ານີ້ແຫລະ! ທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ມະນຸດໄດ້ມີໂອກາດກັບເຂົ້າໄປໃນສວນເອເດນຂອງພຣະເຈົ້າອີກຄັ້ງ.
ໃນຄວາມໂສກເສົ້າເສຍໃຈທີ່ເກີນຈະພັນລະນາຂອງອາດາມ ແລະ ເອວານີ້ ພວກເຂົາຍັງໄດ້ອັດສະຈັນໃຈໃນຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມເມດຕາຂອງພຣະເຈົ້າອັນບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດ ແລະ ມີຄວາມຫວັງໃນແຜນການໄຖ່ບາບຂອງພຣະເຈົ້າອີກດ້ວຍ. ເມື່ອຄວາມບາບໄດ້ເຂົ້າມາໃນໂລກນີ້ແລ້ວ ໂລກກໍເລີ່ມມີການປ່ຽນແປງໄປເຊັ່ນ: ອາກາດທີ່ເຄີຍມີອຸນຫະພູມຢ່າງເໝາະສົມ ກໍມີຄວາມປ່ຽນແປງໄປຕາມລະດູການ, ດອກໄມ້ທີ່ອອກດອກບານທີ່ສຸດແລ້ວ ກໍເລີ່ມມີການຫ່ຽວແຫ້ງຕາຍ, ຕົ້ນໄມ້ທີ່ໃຫຍ່ສູງແລ້ວ ກໍເລີ່ມມີໃບໄມ້ລົ່ນ, ໝາກໄມ້ທີ່ສຸກຫຼາຍແລ້ວ ກໍເລີ່ມມີການເນົ່າເປື່ອຍ, ສັດທັງຫຼາຍກໍເລີ່ມເປັນສັດຕູກັນ ແລະ ສັດບາງໂຕກໍເກີດມີພິດທີ່ຮ້າຍແຮງ. ສ່ວນຮ່າງກາຍຂອງມະນຸດກໍເຊັ່ນດຽວກັນ ເລີ່ມເສື່ອມໂຊມລົງໄປຕາມກາລະເວລາ. ຍ້ອນຄວາມບາບນີ້ເອງທີ່ເປັນຕົ້ນເຫດຂອງຄວາມຕາຍ ເຊິ່ງສັບພະສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທັງໝົດບໍ່ສາມາດຫຼີກໜີໄດ້.
ສວນເອເດນຈະກັບມາອີກ
ຊາຕານໄດ້ຍາດຊິງອຳນາດການປົກຄອງໂລກທີ່ຊົງມອບໃຫ້ແກ່ອາດາມໃນຕອນທຳອິດ ແຕ່ພຣະບຸດຈະຊົງຊຳລະໂທດຂອງຄວາມບາບໂດຍການເສຍສະລະພຣະອົງເອງ ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນການໄຖ່ມະນຸດເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຈະຊົງກອບກູ້ອຳນາດການປົກຄອງເຊິ່ງອາດາມໄດ້ເສຍໄປນັ້ນໃຫ້ກັບຄືນມາອີກດ້ວຍ. ທຸກສິ່ງທີ່ອາດາມຄົນທຳອິດໄດ້ສູນເສຍໄປນັ້ນ ອາດາມຄົນທີສອງຄືພຣະບຸດຈະເຮັດໃຫ້ຄືນສູ່ສະພາບເດີມ.
ພຣະເຈົ້າປະທານພຣະບຸດທີ່ຮັກຜູ້ຊົງສະພາບເທົ່າທຽມກັນກັບພຣະອົງເອງມາເພື່ອແບກຮັບເອົາຄວາມບາບຂອງມະນຸດ ຈຶ່ງເປີດຫົນທາງໃຫ້ມະນຸດສາມາດກັບຄືນດີກັບພຣະເຈົ້າໄດ້ ແລະ ຖືກນຳກັບມາຍັງສວນເອເດນອັນເປັນບ້ານຂອງມະນຸດອີກຄັ້ງໜຶ່ງ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ປະຖົມມະການ 3:21-24.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ບັນພະຊົນກັບຜູ້ເຜີຍພະວະຈະນະ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 61.4-62.1, 67.1, 69.2} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ສັນຍາລັກຂອງການຖວາຍລູກແກະ
ພຣະຄໍາພີກ່າວວ່າ ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າຊົງເປັນ "ລູກແກະຜູ້ຖືກຂ້າຕັ້ງແຕ່ທຳອິດສ້າງໂລກ" (ພຣະນິມິດ 13:8). ພຣະເຈົ້າຊົງມີແຜນການໄຖ່ບາບມະນຸດ ເຊິ່ງຈະມີຊ່ວງເວລາແຫ່ງພຣະກາລຸນາຄື ພຣະອົງຈະປະທານພຣະບຸດຂອງພຣະອົງມາຕາຍ ເພື່ອໄຖ່ບາບໃຫ້ແກ່ມະນຸດ. ພຣະເຈົ້າໄດ້ຈັດຕັ້ງລະບົບການຖວາຍບູຊາໄຖ່ບາບ ເຊິ່ງເປັນສັນຍາລັກຂອງພຣະບຸດທີ່ຈະສະເດັດມາໃນໂລກນີ້ ເພື່ອມາຕາຍໄຖ່ບາບໃຫ້ແກ່ມະນຸດ.
"ພຣະເຈົ້າຊົງເປັນຜູ້ກຳນົດລະບົບການຖວາຍບູຊາ ເພື່ອເປັນເຄື່ອງເຕືອນສະຕິອັນຖາວອນໃຫ້ມະນຸດຖ່ອມຕົວຍອມຮັບບາບທີ່ຕົນເອງໄດ້ເຮັດ ແລະ ເປັນການປະກາດເຖິງຄວາມເຊື່ອໃນພຣະຜູ້ໄຖ່ທີ່ຊົງສັນຍາໄວ້ນັ້ນ ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ມີໄວ້ເພື່ອດົນໃຈມະນຸດຜູ້ຕົກສູ່ຄວາມບາບໃຫ້ສຳນຶກເຖິງຄວາມຈິງອັນໜັກແໜ້ນວ່າ ຄວາມບາບເປັນຕົ້ນເຫດຂອງຄວາມຕາຍ."
ໃນຂະນະທີ່ອາດາມ ແລະ ເອວາອາໄສຢູ່ນອກສວນເອເດນນັ້ນ ພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ບອກໃຫ້ພວກເຂົາຕັ້ງສະຖານທີ່ເຮັດພິທີຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂຶ້ນມາເປັນພິເສດເພື່ອນະມັດສະການພຣະອົງ. ພຣະເຈົ້າໄດ້ບອກໃຫ້ພວກເຂົາຈື່ໄວ້ວ່າ ຈະມີມື້ໜຶ່ງທີ່ພຣະບຸດຂອງພຣະອົງຈະມາທີ່ນີ້ ເພື່ອຕາຍໄຖ່ບາບຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເພື່ອວ່າຄວາມບາບຂອງພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບການອະໄພ. ພວກເຂົາຈະຕ້ອງເອົາລູກແກະທີ່ສົມບູນ, ມີສຸຂະພາບດີ, ບໍ່ມີຈຸດດ່າງພອຍ ແລະ ບໍ່ມີຕຳໜິ ເຊິ່ງເປັນສັນຍາລັກຂອງພຣະບຸດຜູ້ບໍຣິສຸດທີ່ບໍ່ມີຄວາມບາບ. ພວກເຂົາຈະຕ້ອງວາງມືຢູ່ເທິງໂຕແກະ, ຖ່ອມຕົວລົງ ແລະ ສາລະພາບຄວາມບາບຂອງຕົນເອງທີ່ໄດ້ເຮັດຜິດໄປນັ້ນ ແລະ ຂໍການອະໄພຄວາມບາບຈາກພຣະເຈົ້າ. ຖ້າພຣະເຈົ້າຊົງຍອມຮັບການນະມັດສະການຂອງພວກເຂົາ ແລະ ອະໄພຄວາມບາບຂອງພວກເຂົາ ພຣະອົງກໍຈະສົ່ງໄຟລົງມາຈາກສະຫວັນ ເພື່ອເຜົາໂຕແກະຢູ່ເທິງແທ່ນບູຊາຂອງພວກເຂົານັ້ນ.
ເປັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ອາດາມ ແລະ ເອວາຂ້າສັດຖວາຍໃຫ້ພຣະເຈົ້າ ເພື່ອໄຖ່ບາບຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາເສຍໃຈຫຼາຍ, ທັງໂສກເສົ້າ, ທໍລະມານໃຈ, ຮ້ອງໄຫ້ ແລະ ຕົວສັ່ນໃນຂະນະທີ່ຂ້າສັດ ເຊິ່ງຊີວິດຂອງສັດເຫຼົ່ານັ້ນລ້ວນແຕ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າ. ພາບການຕາຍນັ້ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້ວ່າ ຖ້າຫາກພວກເຂົາບໍ່ລ່ວງລະເມີດຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າຕັ້ງແຕ່ທຳອິດນັ້ນ ທັງຄົນ, ສັດ ແລະ ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທັງປວງທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງສ້າງຂຶ້ນມານັ້ນ ກໍຄົງຈະບໍ່ປະເຊີນກັບຄວາມຕາຍ. ນອກຈາກນີ້ ຍັງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ຄຳນຶງເຖິງວ່າ ພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າຊົງສັກສິດແທ້ຈິງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຜິດ ແລະ ຜົນອັນຊົ່ວຮ້າຍຂອງຄວາມບາບ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ບັນພະຊົນກັບຜູ້ເຜີຍພະວະຈະນະ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ວັກ 68.1} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
