ໂນອາສ້າງເຮືອໃຫຍ
ເມື່ອມະນຸດໄດ້ຕັດຄວາມຮູ້ເລື່ອງພຣະເຈົ້າຖິ້ມ ແລ້ວໄປນະມັດສະການສັດໃນຈິນຕະນາການຂອງຕົນເອງ ຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາຈຶ່ງເສື່ອມໂຊມຖອຍລົງເລື້ອຍໆ. ເມື່ອມະນຸດລ່ວງລະເມີດພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າແລ້ວ ຄວາມບາບທີ່ອາດຈະຄິດຂຶ້ນມາໄດ້ຈຶ່ງເກີດຂຶ້ນ. ຄວາມຊົ່ວຂອງມະນຸດເປັນທີ່ເປີດເຜີຍຢ່າງຈະແຈ້ງ ແລະ ທ້າທາຍ. ພຣະເຈົ້າຊົງເຫັນວ່າຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງມະນຸດມີຫຼາຍຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ແລະ ຄວາມຄິດທີ່ຢູ່ໃນຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາກໍມີແຕ່ເລື່ອງໂຫດຮ້າຍຫຼາຍ ຈົນພຣະເຈົ້າບໍ່ອາດຈະອົດທົນຕໍ່ໄປໄດ້. ສະນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຕັດສິນໃຈທີ່ຈະກວດລ້າງມະນຸດໃຫ້ອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນໂລກ. ແຕ່ດ້ວຍຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມເມດຕາຂອງພຣະເຈົ້າອັນບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດ ພຣະອົງຈຶ່ງໄດ້ໃຫ້ມະນຸດມີທາງອອກຈາກໄພພິບັດທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນ.
ໃນທ່າມກາງຄົນຊົ່ວຮ້າຍທີ່ແຜ່ຂະຫຍາຍຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກນີ້ ຍັງມີກຸ່ມຄົນຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ຮັກສາຄວາມຮູ້ເລື່ອງພຣະເຈົ້າເອົາໄວ້ຢ່າງໝັ້ນຄົງ ແລະ ດຳເນີນຊີວິດຢູ່ໃນຄວາມສາມັກຄີທຳກັບພຣະເຈົ້າມາຕະຫຼອດ. ພຣະເຈົ້າໄດ້ເລືອກເອົາຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ຢູ່ໃນກຸ່ມຄົນຈຳນວນນັ້ນ ພຣະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງທູດສະຫວັນໄປບອກເລື່ອງທີ່ພຣະອົງຈະລ້າງໂລກນີ້ໃຫ້ຊາຍຄົນນັ້ນຟັງ. ຊາຍຄົນນັ້ນມີຊື່ວ່າ: “ໂນອາ” ໂນອາເປັນເຊື້ອສາຍລູກຫຼານຂອງເຊດ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ບອກໂນອາວ່າ: “ເຮົາຈະກວດລ້າງມະນຸດທີ່ເຮົາສ້າງຂຶ້ນມານີ້ໄປຈາກແຜ່ນດິນໂລກ. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ນ້ຳຖ້ວມເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ເພື່ອທຳລາຍທຸກໆສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ. ເຈົ້າຈົ່ງສ້າງເຮືອໃຫຍ່ລຳໜຶ່ງໄວ້ສຳລັບເຈົ້າເອງ ແລະ ເອົາເມຍ, ລູກຊາຍ, ລູກໄພ້ພ້ອມດ້ວຍສັດທຸກຊະນິດ ແລະ ອາຫານຫຼາຍຢ່າງເຂົ້າໄປໃນເຮືອ. ໃນລະຫວ່າງທີ່ສ້າງເຮືອຢູ່ນັ້ນ ເຈົ້າຈະຕ້ອງເທດສະໜາປະກາດເລື່ອງທີ່ເຮົາຈະທຳລາຍຄົນຊົ່ວຮ້າຍໂດຍໃຫ້ນ້ຳຖ້ວມໂລກ. ຖ້າຜູ້ໃດທີ່ເຊື່ອຄຳເວົ້າຂອງເຈົ້າໂດຍກັບໃຈເຊົາເຮັດບາບ ແລະ ຕຽມຕົວພົບກັບໄພພິບັດນີ້ ກໍຈະໄດ້ຮັບການອະໄພບາບ ແລະ ລອດພົ້ນຈາກເຫດການນັ້ນ.”
ຫຼັງຈາກນັ້ນ ພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ບອກຂະໜາດຂອງເຮືອ ແລະ ວິທີການສ້າງເຮືອໃຫ້ໂນອາ. ພຣະອົງເປັນຜູ້ອອກແບບ ແລະ ໂນອາເປັນຜູ້ກຳກັບໃນການສ້າງເຮືອ. ໂຄງສ້າງເໝືອນລຳເຮືອເພື່ອຈະລອຍນ້ຳໄດ້ ແຕ່ບາງສ່ວນກໍເບິ່ງຄືກັນກັບບ້ານ ເຊິ່ງມີສາມຊັ້ນ ແລະ ມີປະຕູດຽວທີ່ຢູ່ດ້ານຂ້າງ. ເຮືອລຳນີ້ຖືກອອກແບບໃຫ້ແສງສະຫວ່າງສາມາດສ່ອງເຂົ້າມາຈາກທາງເທິງ ແລະ ທະລຸລົງມາຜ່ານແຕ່ລະຊັ້ນ ແລະ ແຕ່ລະຫ້ອງໄດ້. ໃນລະຫວ່າງທີ່ໂນອາສ້າງເຮືອລຳໃຫຍ່ຢູ່ນັ້ນ ກໍມີຄົນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍມາຈາກທົ່ວທຸກທິດທຸກບ່ອນພາກັນເບິ່ງສິ່ງທີ່ແປກປະຫຼາດ ແລະ ຟັງຄຳສັ່ງສອນ ແລະ ຄຳປະກາດຂອງໂນອາ.
ໂນອາປະກາດວ່າ: “ທຸກໆຄົນຈົ່ງຟັງ! ທຸກໆ ຄົນຈົ່ງຟັງ! ພຣະເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ນ້ຳຖ້ວມເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ເພື່ອທຳລາຍທຸກໆສິ່ງທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນໂລກ.”
ຕອນທຳອິດ ຫຼາຍຄົນມີທ່າທີວ່າຈະເຊື່ອຄຳເຕືອນນັ້ນ ແຕ່ພວກເຂົາກໍບໍ່ໄດ້ຫັນມາຫາພຣະເຈົ້າດ້ວຍການກັບໃຈຢ່າງແທ້ຈິງ ຄືບໍ່ຢາກທີ່ຈະປະຖິ້ມຄວາມບາບຂອງຕົນເອງ, ບາງຄົນກໍບໍ່ເຊື່ອເພາະບໍ່ຢາກປະຖິ້ມທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນໂລກນີ້ ແລະ ກໍມີບາງກຸ່ມຄົນທີ່ເຊື່ອໂດຍຄິດວ່າ ຈະກັບໃຈໃໝ່ ແລະ ຕິດຕາມໂນອາ ແຕ່ເມື່ອມີຄົນມາເວົ້າໃສ່ ແລະ ເຍາະເຍີ້ຍ ກໍເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຫຼົ່ານັ້ນບໍ່ເຊື່ອຄຳເວົ້າຂອງໂນອາ ແລະ ແຖມຍັງກັບມາເວົ້າໃສ່ເຍາະເຍີ້ຍໂນອາຫຼາຍກວ່າເກົ່າອີກ.
ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປມະນຸດສັງເກດເຫັນວ່າທຳມະຊາດບໍ່ມີການປ່ຽນແປງ. ໃນທີ່ສຸດ ປະຊາຊົນໄດ້ພາກັນເວົ້າວ່າ: “ຫຼາຍຍຸກຫຼາຍສະໄໝ ກົດເກນທຳມະຊາດຖືກກຳນົດເອົາໄວ້ແລ້ວ ແລະ ລະດູການກໍໝູນວຽນຢູ່ແບບນັ້ນມາຕະຫຼອດ. ຖ້າສົມມຸດວ່າ ສິ່ງທີ່ໂນອາເວົ້າຂຶ້ນມາເປັນຄວາມຈິງນັ້ນກໍໝາຍຄວາມວ່າ ທຳມະຊາດກໍຕ້ອງມີການປ່ຽນແປງ.” ນອກຈາກນີ້ ມະນຸດຍັງຄິດໄປອີກວ່າ: “ທຳມະຊາດຢູ່ເໜືອພຣະເຈົ້າ ແລະ ກົດເກນຂອງມັນໝັ້ນຄົງ ຈົນພຣະເຈົ້າເອງບໍ່ອາດຈະປຽນແປງໄດ້. ເລື່ອງທີ່ໂນອາເວົ້າມານັ້ນບໍ່ເປັນຄວາມຈິງດອກ!”
ສ່ວນຄົນອື່ນໆທີ່ເຊື່ອວ່າເລື່ອງນີ້ບໍ່ສາມາດເກີດຂຶ້ນໄດ້ນັ້ນເຊັ່ນ: ຄົນທີ່ຂາບໄຫ້ວບູຊາຮູບປັ້ນ. ພວກເຂົາຕ່າງກໍພາກັນເວົ້າຂຶ້ນວ່າ: “ຂ້ອຍເປັນຜູ້ນັບຖືພຣະເຈົ້າ ແລະ ຮູບປັ້ນກໍເປັນຕົວແທນຂອງພຣະອົງ. ເລື່ອງທີ່ພຣະເຈົ້າຈະສົ່ງນ້ຳມາຖ້ວມໂລກນັ້ນ ມັນບໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງດອກ! ພຣະເຈົ້າຊົງເຕັມລົ້ນດ້ວຍຄວາມຮັກ ແລະ ມີຄວາມເມດຕາອັນບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດ ການລົງໂທດຜູ້ລ່ວງລະເມີດເປັນສິ່ງທີ່ຂັດແຍ້ງກັບພຣະລັກສະນະອຸປະນິໄສຂອງພຣະອົງ ແລະ ພະບັນຍັດຂອງພຣະອົງນັ້ນກໍບໍ່ມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ແລ້ວ.”
ນອກຈາກນີ້ ພວກຜູ້ນຳທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ຄົນທີ່ມີຊື່ສຽງກໍເວົ້າທຳນອງແບບດຽວກັນວ່າ: “ການເຕືອນໄພຈາກພຣະເຈົ້າເປັນພຽງການຂົ່ມຂູ່ໃຫ້ຢ້ານເທົ່ານັ້ນ ບໍ່ມີທາງຈະເກີດຂຶ້ນແທ້ຈິງດອກ! ບໍ່ຕ້ອງພາກັນຕື່ນຕົກໃຈກັບເລື່ອງທີ່ວ່າ: 'ພຣະເຈົ້າຈະທຳລາຍໂລກ ແລະ ລົງໂທດຊີວິດທີ່ພຣະອົງຊົງສ້າງຂຶ້ນມານັ້ນດອກ!’ ມັນບໍ່ມີທາງເປັນໄປໄດ້ ຈົ່ງໃຫ້ພວກເຮົາສະບາຍໃຈ ແລະ ບໍ່ຕ້ອງຢ້ານ. ໂນອາເປັນບ້າງົມງວາຍໄປເອງ.”
ແລ້ວພວກຄົນກຸ່ມອື່ນໆກໍພາກັນເວົ້າອີກວ່າ: “ຖ້າວ່າສິ່ງທີ່ໂນອາເວົ້າມານັ້ນເປັນຄວາມຈິງ. ພວກຜູ້ນຳທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ມີຊື່ສຽງ ແລະ ສະຫຼາດກໍຄົງຈະມີຄວາມເຂົ້າໃຈໃນທຳນອງດຽວກັນກັບໂນອາຫັນແຫລະ!” ແລ້ວຊາວໂລກກໍພາກັນບໍ່ເຊື່ອຄຳເວົ້າຂອງໂນອາ ແລະ ຍັງມາເວົ້າເຍາະເຍີຍໃສ່ເພິ່ນຕື່ມອີກ.
ຊາວໂລກທັງຫຼາຍຍັງພາກັນເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຕໍ່ໄປເໝືອນກັບວ່າ ບໍ່ໄດ້ຮັບຮູ້ການຕັກເຕືອນຈາກພຣະເຈົ້າໂດຍຜ່ານທາງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ. ພວກເຂົາຍັງຄົງສະຫຼອງ ແລະ ກິນລ້ຽງກັນຢ່າງຖືກໃຈຈົນບໍ່ຮູ້ຈັກພໍ, ທັງກິນທັງດື່ມ, ທັງປູກພືດຜົນ ແລະ ກໍ່ສ້າງວາງແຜນການເພື່ອຜົນກຳໄລທີ່ຈະໄດ້ຮັບໃນອະນາຄົດ ແລະ ພວກເຂົາຍັງເຮັດຊົ່ວຊ້າເພີ່ມຫຼາຍຍິ່ງຂຶ້ນອີກ.
ໂນອາສ້າງເຮືອ
“ເພາະໂນອາມີຄວາມເຊື່ອ ສະນັ້ນ ເມື່ອພຣະເຈົ້າຊົງເຕືອນໃຫ້ຮູ້ເຖິງເຫດການທີ່ຍັງບໍ່ປາກົດ ໂນອາຈຶ່ງຢຳເກງ ແລະ ສ້າງເຮືອໃຫຍ່ ເພື່ອຊ່ວຍຄອບຄົວຂອງຕົນໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມຕາຍ ແລະ ດ້ວຍເຫດນີ້ ໂນອາຈຶ່ງໄດ້ຕັກເຕືອນຊາວໂລກ ແລະ ໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ຮັບມໍລະດົກຄືຄວາມຊອບທຳເຊິ່ງເກີດຈາກຄວາມເຊື່ອ” (ເຮັບເລີ 11:7).
ທຳມະຊາດ
ມະນຸດໃນສະໄໜກ່ອນນ້ຳຖ້ວມໂລກຄິດວ່າ ຕະຫຼອດຫຼາຍສັດຕະວັດທີ່ຜ່ານມາ ກົດເກນຂອງທຳມະຊາດຖືກກຳນົດໄວ້ຕາຍໂຕແລ້ວ ລະດູການໝູນວຽນປ່ຽນແປງໄປມາຢູ່ແບບນັ້ນຕະຫຼອດ ແລະ ກ່ອນໜ້ານີ້ກໍບໍ່ເຄີຍມີຝົນຕົກ ໂລກໄດ້ຮັບການພົ່ມດ້ວຍນ້ຳໝອກ ແລະ ນ້ຳຄ້າງ ແລະ ແມ່ນ້ຳກໍບໍ່ເຄີຍທີ່ຈະໄຫຼຖ້ວມຂຶ້ນມາເຂດດິນແດນຂອງພວກເຂົາ.
ແຜນການລໍ້ລວງຂອງຊາຕານ
ເລື່ອງທີ່ຊາຕານລໍ້ລວງເອວາບໍ່ໃຫ້ເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້ານັ້ນ ມັນໄດ້ເວົ້າວ່າ: “ບໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງດອກ! ເຈົ້າຈະບໍ່ຕາຍ” ຊາຕານກໍເອົາວິທີນີ້ໄປລໍ້ລວງຊາວໂລກໃຫ້ຄິດເຊັ່ນກັນວ່າ ສິ່ງທີ່ໂນອາປະກາດເລື່ອງນ້ຳຖ້ວມໂລກນັ້ນ ບໍ່ເປັນຄວາມຈິງດອກ! ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາເຊື່ອວ່າພວກເຂົາກໍຈະບໍ່ຕາຍ.
ສວນເອເດນ
ເມື່ອຄວາມບາບແຜ່ຂະຫຍາຍອອກໄປທົ່ວໂລກ ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງມະນຸດຈຶ່ງເປັນສາເຫດເຮັດໃຫ້ໂລກຕ້ອງຖືກທຳລາຍລ້າງດ້ວຍນ້ຳຖ້ວມ ແລະ ໃນຕອນນັ້ນ ຣິດອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ຮັບເອົາສວນເອເດນຂຶ້ນໄປຈາກໂລກ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ປະຖົມມະການ 6:5-22; ເຮັບເຣີ 11:7.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ບັນພະຊົນກັບຜູ້ເຜີຍພະວະຈະນະ" (ສະບັບພາສາໄທ) ບົດທີ 7 ແລະ {ວັກ 62.2} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ
ປະຕູແຫ່ງຄວາມເມດຕາປິດ
ເປັນເວລາ 120 ປີ ທີ່ໂນອາສ້າງເຮືອສຳເລັດສົມບູນຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ໄດ້ອອກແບບໄວ້ ແລະ ພ້ອມທັງໄດ້ກະກຽມອາຫານທັງຄົນ ແລະ ສັດເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍຢູ່ໃນເຮືອອີກດ້ວຍ. ໂນອາຍັງຄົງປະກາດດ້ວຍໃຈທີ່ຮ້ອນຮົນເລື່ອງທີ່ພຣະເຈົ້າຈະລ້າງໂລກ ເພື່ອໃຫ້ຊາວໂລກໄດ້ພາກັນເຂົ້າມາຫຼົບໄພຈາກໄພພິບັດທີ່ກຳລັງຈະເກີດຂຶ້ນ. ແຕ່ຊາວໂລກກໍຍັງພາກັນບໍ່ເຊື່ອໃນສິ່ງທີ່ໂນອາປະກາດ ແລະ ພວກເຂົາກໍຍັງສົ່ງສຽງຮ້ອງເຍາະເຍີ້ຍໃສ່ໂນອາດ້ວຍຄວາມມ່ວນຊື່ນ.
ໃນຂະນະທີ່ຊາວໂລກສົ່ງສຽງຮ້ອງເຍາະເຍີ້ຍໃສ່ໂນອາຢູ່ນັ້ນ ກໍໄດ້ມີສັດເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍຍ່າງອອກມາຈາກປ່າ. ບັນດາສັດທັງຫຼາຍເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ຄ່ອຍໆຍ່າງໄປຍັງເຮືອຂອງໂນອາແບບງຽບໆ ຢ່າງເປັນຄູ່ໆ ຄືສັດທີ່ສະອາດແນວລະເຈັດຄູ່ ແລະ ສັດທີ່ເປັນມົນທິນແນວລະຄູ່. ຈາກນັ້ນ ກໍໄດ້ມີສຽງຄືກັບລົມພັດດັງຂຶ້ນ ແລະ ກໍມີຝູງນົກເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍມາຈາກທົ່ວທຸກທິດປົກຄຸມທົ່ວທ້ອງຟ້າຈົນມືດຄື້ມ ແລະ ພາກັນບິນເຂົ້າໄປໃນເຮືອຂອງໂນອາແນວລະຄູ່ ແລະ ສັດທີ່ສະອາດແນວລະເຈັດຄູ່ເຊັ່ນດຽວກັນ. ເມື່ອຊາວໂລກເຫັນສິ່ງທີ່ໜ້າອັດສະຈັນແນວນັ້ນ ຕ່າງຄົນກໍພາກັນແນມເບິ່ງດ້ວຍຄວາມສົງໄສ ແລະ ບາງຄົນກໍເກີດມີຄວາມຢ້ານ. ແລ້ວນັກປັດສະຍາ (ຄົນທີ່ສຶກສາຫາຄວາມຮູ້ ແລະ ຄວາມຈິງກ່ຽວກັບມະນຸດ, ໂລກ, ທຳມະຊາດ ແລະ ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດຕ່າງໆ) ທັງຫຼາຍກໍໄດ້ຖືກເອີ້ນໃຫ້ມາອະທິບາຍເຖິງສິ່ງອັດສະຈັນທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນນີ້ ແຕ່ພວກນັກປັດສະຍາທັງຫຼາຍຊ້ຳພັດໃຫ້ຄຳອະທິບາຍບໍ່ໄດ້ ເພາະສິ່ງອັດສະຈັນທີ່ເກີດຂຶ້ນມານີ້ ມັນລຶກລັບຫຼາຍຈົນບໍ່ສາມາດທີ່ຈະອະທິບາຍໄດ້.
ໃນຂະນະທີ່ປະຕູແຫ່ງຄວາມເມດຕາຂອງພຣະເຈົ້າກຳລັງຈະປິດລົງນັ້ນ ເມື່ອມະນຸດເຫັນວ່າດວງຕາເວັນຍັງສ່ອງແສງແຈ້ງ ແລະ ໂລກກໍຍັງປົກຄຸມໄປດ້ວຍຄວາມງົດງາມຄືເກົ່າ. ສະນັ້ນ ມະນຸດທັງຫຼາຍຈຶ່ງຂັບໄລ່ເອົາຄວາມຢ້ານທີ່ຢູ່ໃນຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາອອກໄປໂດຍການຍັງຄົງເຮຮາກັບການເຮັດຜິດສິນລະທຳ ແລະ ປະພຶດໃນທາງແຫ່ງຄວາມບາບຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ເມື່ອຄວາມບາບຍິ່ງແຜ່ອອກໄປຫຼາຍເທົ່າໃດ ມະນຸດເທິງແຜ່ນດິນໂລກຍິ່ງຄິດວ່າມັນບໍ່ແມ່ນຄວາມບາບ.
ແລ້ວພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ກ່າວຕໍ່ໂນອາວ່າ: “ຈົ່ງເຂົ້າໄປໃນເຮືອກັບຄອບຄົວທັງໝົດຂອງເຈົ້າ; ເຮົາເຫັນແລ້ວວ່າ ແມ່ນເຈົ້າຜູ້ດຽວເທົ່ານັ້ນໃນໝົດທັງໂລກນີ້ທີ່ເຮັດສິ່ງຊອບທຳ.”
ຫຼັງຈາກທີ່ໂນອາພ້ອມຄອບຄົວຂອງລາວໄດ້ເຂົ້າໄປຢູ່ໃນເຮືອແລ້ວໆ ພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ອັດສະຈັນເກີດຂຶ້ນອີກໂດຍເຮັດໃຫ້ມີແສງຟ້າແມບແຈ້ງປາກົດຂຶ້ນ ແລະ ມີເມກທີ່ສະຫວ່າງຫຼາຍກວ່າແສງຟ້າແມບນັ້ນລອຍລົງມາຈາກສະຫວັນ ແລະ ລອຍຢູ່ຊື່ທາງເຂົ້າເຮືອ. ຈາກນັ້ນ ກໍຄ່ອຍໆປິດປະຕູເຮືອດ້ວຍມືທີ່ເບິ່ງບໍ່ເຫັນ. ເຮືອລຳໃຫຍ່ໄດ້ຖືກພຣະເຈົ້າປິດປະຕູເອົາໄວ້ໂດຍບໍ່ມີໃຜທີ່ຈະສາມາດເປີດມັນໄດ້ ແລະ ໂນອາພ້ອມທັງຄອບຄົບຂອງເພິ່ນກໍໄດ້ຢູ່ໃນເຮືອລຳໃຫຍ່.
ສັດທີ່ສະອາດ ແລະ ສັດທີ່ບໍ່ສະອາດ
ດ້ວຍຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າ ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ຄວາມຮູ້ແກ່ພວກເຮົາໃນການຈຳແນກລະຫວ່າງສັດທີ່ມີພະຍາດໜ້ອຍ ແລະ ບັນດາສັດທີ່ມີພະຍາດຫຼາຍ. ຄວາມຮູ້ນີ້ຈະຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຮົາເຫັນວ່າ ຖ້າພວກເຮົາໄດ້ສຳຜັດ ຫຼື ກິນສັດເຫຼົ່ານັ້ນ ພວກເຮົາອາດຈະໄດ້ຮັບໂຣກພະຍາດ ຫຼື ການເຈັບປ່ວຍຈາກສັດທີ່ບໍ່ສະອາດເຫຼົ່ານັ້ນ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ປະຖົມມະການ 7:1-5, 8, 9.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ບັນພະຊົນກັບຜູ້ເຜີຍພະວະຈະນະ" (ສະບັບພາສາໄທ) ບົດທີ 7 ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ນ້ຳຖ້ວມໂລກ
ເປັນເວລາເຈັດມື້ ໂນອາພ້ອມດ້ວຍຄອບຄົວຂອງເພິ່ນ ແລະ ສັດຢູ່ໃນເຮືອລຳໃຫຍ່. ສ່ວນມະນຸດທີ່ປະຕິເສດຄວາມເມດຕາຂອງພຣະເຈົ້າ ກໍຖືກປິດໄວ້ໃຫ້ຢູ່ນອກເຮືອ ພວກເຂົາເຫັນວ່າທຳມະຊາດບໍ່ມີການປ່ຽນແປງ ແລະ ທຸກໆຄົນກໍພາກັນດຳເນີນຊີວິດຢູ່ຄືເກົ່າ. ສະນັ້ນ ມະນຸດທັງຫຼາຍຈຶ່ງພາກັນຄິດວ່າ: “ສິ່ງທີ່ໂນອາປະກາດເລື່ອງທີ່ພຣະເຈົ້າຈະລ້າງໂລກນັ້ນມັນເປັນການຫຼອກລວງ ແລະ ເລື່ອງນ້ຳຈະຖ້ວມໂລກນັ້ນມັນເປັນເລື່ອງທີ່ບໍ່ມີທາງເປັນຄວາມຈິງ.” ໃນຊ່ວງເຈັດມື້ນັ້ນ ພວກເຂົາໄດ້ພາກັນໄປອ້ອມຮອບຢູ່ທີ່ເຮືອລຳໃຫຍ່ຂອງໂນອາ ແລະ ເວົ້າໝິ່ນປະໝາດໂນອາຢ່າງດຸເດືອດຮຸນແຮງຫຼາຍໆເລື່ອງ.
ແຕ່ພໍຮອດມື້ທີແປດ ທ້ອງຟ້າທີ່ເຄີຍສົດໄສໃນແຕ່ລະມື້ນັ້ນ ກໍໄດ້ປາກົດມີລົມພັດມາຢ່າງຮຸນແຮງ. ຕໍ່ມາ ກໍມີເມກຢ່າງຕຶບໜາມາປົກຄຸມທົ່ວທ້ອງຟ້າ ແລະ ກໍມີສຽງຟ້າຮ້ອງຟ້າແມບ. ແລ້ວບໍ່ດົນ ຝົນກໍເລີ່ມຕົກລົງມາເມັດໃຫຍ່ໆຢ່າງຮຸນແຮງ. ມະນຸດເທິງແຜ່ນດິນໂລກທັງຫຼາຍພາກັນຕົກໃຈ ແລະ ພາກັນຢ້ານເພາະບໍ່ເຄີຍເຫັນຝົນຕົກມາກ່ອນ ແລະ ກ່ອນໜ້ານີ້ແຜ່ນດິນໂລກກໍຊຸ່ມໄປດ້ວຍນ້ຳໝອກໃນເວລາກາງຄືນ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ພືດພັນນາໆຊະນິດຈະເລີນເຕີບໂຕ. ແລ້ວລົມກໍໄດ້ພັດໃສ່ຕົ້ນໄມ້ ແລະ ເຮືອນຢ່າງຮຸນແຮງ ເຮືອນຊານບ້ານຊ່ອງເພພັງກະຈັດກະຈາຍອອກໄປ. ສ່ວນສັດທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນປ່ານັ້ນກໍພາກັນຮ້ອງຄວນຄາງເບິ່ງຄືວ່າ ພວກມັນຈະຮູ້ຊາຕາກຳຂອງຕົນເອງ ແລະ ຊາຕາກຳຂອງມະນຸດ. ກ້ອນເມກໄດ້ເທຝົນລົງມາຢ່າງບໍ່ຂາດສາຍ ຈົນເຮັດໃຫ້ແມ່ນ້ຳທັງຫຼາຍລົ້ນ ແລະ ເຂື່ອນຢູ່ທີ່ຕ່າງໆກໍເພພັງລົງ. ມະນຸດທັງຫຼາຍໄດ້ພາກັນຮ້ອງໄຫ້ ແລະ ແລ່ນໜີເອົາຊີວິດລອດ. ຫຼາຍໆຄົນກໍແລ່ນໄປເຮືອລຳໃຫຍ່ຂອງໂນອາ ແລະ ຮ້ອງໃສ່ໂນອາເປີດປະຕູເຮືອໃຫ້ພວກເຂົາ, ບາງຄົນກໍພະຍາຍາມພັງປະຕູເຮືອຂອງໂນອາເພື່ອທີ່ຈະເຂົ້າໄປ ແຕ່ເຮືອຂອງໂນອາຖືກອອກແບບຢ່າງໝັ່ນຄົງຈຶ່ງບໍ່ສາມາດພັງເຂົ້າໄປໄດ້, ບາງຄົນກໍເກາະຢູ່ກັບເຮືອເອົາໄວ້ ແຕ່ເມື່ອເຮືອໄປຕຳໃສ່ກັບຕົ້ນໄມ້ ຫຼື ໂງ່ນຫີນກໍເຮັດໃຫ້ບັນດາຜູ້ຄົນບໍ່ສາມາດເກາະຢູ່ທີ່ເຮືອຂອງໂນອາໄດ້.
ໃນຂະນະດຽວກັນນັ້ນ ສັດທີ່ຢູ່ໃນເຮືອຂອງໂນອາກໍໄດ້ພາກັນຮ້ອງຄວນຄາງດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວຢູ່ທ່າມກາງໄພພິບັດ ແຕ່ເຮືອລຳໃຫຍ່ນີ້ໄດ້ລອຍຢູ່ຢ່າງປອດໄພ ເພາະມີທູດສະຫວັນຂອງພຣະເຈົ້າເຝົ້າຮັກສາຢູ່. ແລ້ວບໍ່ດົນ ແມ່ນ້ຳທຸກໆສາຍກໍໄດ້ໄຫຼລົງມາຈາກພູເຂົາທັງຫຼາຍ ແລະ ນ້ຳພຸບາດານແຕ່ລະບ່ອນໄດ້ພົ້ນຂຶ້ນ ຈົນຊັດເອົາໂງ່ນຫີນໃຫຍ່ໆຂຶ້ນໄປໃນອາກາດຫຼາຍຮ້ອຍແມັດ. ນ້ຳໄດ້ຖ້ວມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ຈົນຄົນທັງຫຼາຍໄດ້ພາກັນແລ່ນຂຶ້ນໄປຢູ່ເທິງພູ ແລະ ຍາດບ່ອນຢູ່ກັບສັດ. ບາງຄົນກໍມັດຕົນເອງກັບລູກຂອງຕົນໄວ້ຢູ່ເທິງຫຼັງສັດໃຫຍ່ ເພື່ອຫວັງທີ່ຈະໃຫ້ສັດໃຫຍ່ນັ້ນໜີຂຶ້ນໄປຍັງບ່ອນທີ່ສູງສຸດ. ຈາກນັ້ນ ນ້ຳທະເລກໍໄດ້ຫຼັ່ງໄຫຼເຂົ້າມາຖ້ວມແຜ່ນດິນໂລກ. ໃນລະຫວ່າງທີ່ມະນຸດສັ່ນສະທ້ານຢ້ານກັບເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນຢູ່ນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງເຫັນວ່າ ພວກເຂົາກຳລັງພົບກັບໄພພິບັດຍ້ອນການບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າ ແລະ ເຮັດຜິດຕໍ່ພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ. ດ້ວຍຄວາມຢ້ານຕໍ່ການລົງໂທດຂອງພຣະເຈົ້ານີ້ເອງ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ຮູ້ສຶກ ແລະ ເຂົ້າໃຈວ່າມັນເປັນຍ້ອນຄວາມບາບຂອງພວກເຂົາ.
ສວນອັນງົດງາມທີ່ມະນຸດໄດ້ຈັດຕຽມໄວ້ໃຫ້ກັບຮູບປັ້ນຂອງພວກເຂົາກໍຖືກທຳລາຍລົງໂດຍຖືກຟ້າຜ່າ, ແທ່ນບູຊາທີ່ເຄີຍໃຊ້ບູຊານັ້ນກໍຖືກຖອນຮາກອອກຈົນໝົດ ແລະ ຄົນທີ່ຂາບໄຫ້ວບູຊາຮູບປັ້ນນັ້ນ ກໍຖືກທຳລາຍເພາະຄວາມຊົ່ວຊ້າຍ້ອນຫຼົງໄຫຼໃນຮູບປັ້ນນັ້ນ. ໄພພິບັດທີ່ມະນຸດ ແລະ ສັດໄດ້ຮັບນັ້ນ ມັນໂຫດຮ້າຍບໍ່ຊ່າງທີ່ຈະອະທິບາຍເຖິງຣິດອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້. ນ້ຳໄດ້ຖ້ວມທຸກໆສິ່ງທີ່ຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກເຊັ່ນ: ຄົນ, ສັດ, ເຮືອນຊານ ແລະ ສະຖານທີ່ຕ່າງໆ ລວມທັງຖ້ວມກາຍພູທີ່ສູງທີ່ສຸດຂອງໂລກ ເຫຼືອພຽງເຮືອຂອງໂນອາເທົ່ານັ້ນທີ່ລອຍຢູ່ເທິງໜ້ານ້ຳຢ່າງປອດໄພ.
ໂລກເປັນສະໜາມຮົບ
ການຕໍ່ສູ້ທີ່ເລີ່ມຕົ້ນຢູ່ໃນສະຫວັນ ແຕ່ມັນໄດ້ຕັດສິນຢູ່ທີ່ໂລກນີ້ ເຊິ່ງໂລກນີ້ເປັນສະໜາມຮົບທີ່ຊາຕານອ້າງວ່າເປັນຂອງມັນ.
ສະພາບຂອງໂລກກ່ອນນ້ຳຖ້ວມນັ້ນ ເປັນຕົວຢ່າງຜົນຂອງການປົກຄອງທີ່ຊາຕານເຄີຍພະຍາຍາມຈັດຕັ້ງຢູ່ໃນສະຫວັນໂດຍການປະຕິເສດອຳນາດຂອງພຣະບຸດ ແລະ ປະຖິ້ມພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ. ສ່ວນຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າກ່ອນນ້ຳຖວ້ນນັ້ນ ກໍໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເປັນພົນລະເມືອງຂອງຊາຕານທີ່ປົກຄອງຢູ່ "ມະນຸດຊົ່ວຮ້າຍຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະ ຄວາມຄິດຊົ່ວກໍບັງຄັບຈິດໃຈຂອງມະນຸດຢູ່ທຸກເວລາ" (ປະຖົມມະການ 6:5).
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ປະຖົມມະການ 7:10-23.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ບັນພະຊົນກັບຜູ້ເຜີຍພະວະຈະນະ" (ສະບັບພາສາໄທ) ບົດທີ 7 ແລະ {ວັກ 69.2, 78.4, 105.1} ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ໂລກໃໝ່ທີ່ສະອາດ
ຫຼັງຈາກນັ້ນ ພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ເຮັດໃຫ້ມີລົມພັດໄປມາ ແລະ ນ້ຳກໍບົກລົງ, ຮູນ້ຳໃຕ້ພື້ນດິນ ແລະ ປ່ອງນ້ຳເທິງທ້ອງຟ້າຖືກອັດໝົດ, ຝົນເຊົາຕົກ ແລະ ນ້ຳກໍຄ່ອຍໆບົກລົງຕາມລຳດັບເປັນເວລາ 150 ວັນ. ຈາກນັ້ນ ເຮືອຂອງໂນອາກໍໄດ້ໄປຄ້າງຄາຢູ່ເທິງພູໜ່ວຍໜຶ່ງ. ນ້ຳໄດ້ບົກລົງເລື້ອຍໆ ຈົນກະທັ້ງໄດ້ເຫັນຈອມພູທັງຫຼາຍ. ແລ້ວໂນອາກໍໄດ້ໄຂປ່ອງຢ້ຽມເຮືອອອກ ແລະ ໄດ້ປ່ອຍນົກກາໂຕໜຶ່ງອອກໄປ ເພື່ອຢາກຮູ້ວ່ານ້ຳບົກແລ້ວ ຫຼື ບໍ. ແຕ່ນົກກາໂຕນີ້ບໍ່ໄດ້ບິນກັບຄືນມາ ແຕ່ມັນໄດ້ບິນເວີນໄປມາຖ້າໃຫ້ນ້ຳແຫ້ງ. ສະນັ້ນ ໂນອາຈຶ່ງບໍ່ຮູ້ກ່ຽວກັບນ້ຳທີ່ຢູ່ນອກເຮືອ. ຕໍ່ມາ ໂນອາກໍໄດ້ປ່ອຍນົກກາງແກໂຕໜຶ່ງອອກໄປອີກ ເພື່ອກວດເບິ່ງສະພາບຂອງນ້ຳຖ້ວມ ແຕ່ນົກກາງແກໂຕນີ້ບໍ່ມີບ່ອນຈັບ. ດັ່ງນັ້ນ ມັນຈຶ່ງໄດ້ກັບຄືນມາຫາໂນອາຢູ່ເຮືອ ໂນອາກໍຟ້າວເດ່ມືອອກໄປຈັບເອົານົກກາງແກໂຕນັ້ນມາໄວ້ຢູ່ໃນເຮືອນຳໝູ່ຂອງມັນ ແລ້ວໂນອາກໍຮູ້ວ່ານ້ຳຍັງຖ້ວມແຜ່ນດິນໂລກຢູ່. ເມື່ອເຈັດມື້ຜ່ານໄປ ໂນອາກໍໄດ້ປ່ອຍນົກກາງແກອອກໄປອີກ ແຕ່ນົກກາງແກໂຕນີ້ໄດ້ບິນກັບມາໃນຕອນແລງພ້ອມທັງຄາບໃບໝາກກອກມານຳ. ໂນອາພ້ອມດ້ວຍຄອບຄົວຈຶ່ງພາກັນດີໃຈເພາະຮູ້ວ່ານ້ຳໄດ້ບົກລົງ ແລ້ວໂນອາກໍລໍຄອຍໃຫ້ເຈັດມື້ຜ່ານໄປອີກ. ຈາກນັ້ນ ເພິ່ນກໍປ່ອຍນົກກາງແກອອກໄປເປັນຄັ້ງທີສາມ ແຕ່ເທື່ອນີ້ ນົກກາງແກບໍ່ໄດ້ບິນກັບຄືນມາຫາເພິ່ນ.
ຕໍ່ມາ ພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ສົ່ງທູດສະຫວັນລົງມາເປີດປະຕູເຮືອໃຫ້ໂນອາ ແລະ ກ່າວຕໍ່ເພິ່ນວ່າ: “ໂນອາເອີຍ! ເຈົ້າ ແລະ ຄອບຄົວຂອງເຈົ້າຈົ່ງພາກັນອອກມາຈາກເຮືອ ຈົ່ງປ່ອຍນົກ ແລະ ສັດທັງຫຼາຍທີ່ຢູ່ໃນເຮືອອອກມານຳ ເພື່ອໃຫ້ພວກມັນອອກແມ່ແຜ່ລູກຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.”
ແລ້ວໂນອາພ້ອມດ້ວຍຄອບຄົວກໍອອກມາຈາກເຮືອ. ສັດ ແລະ ນົກທຸກໆຊະນິດຕ່າງກໍອອກມາຈາກເຮືອເປັນຄູ່ໆ ຕາມຊະນິດຂອງມັນ. ໂນອາຊົມຊື່ນຍິນດີໃນພຣະເຈົ້າຫຼາຍທີ່ໄດ້ຊ່ວຍຊີວິດຄອບຄົວຂອງເພິ່ນໃຫ້ພົ້ນຈາກການລົງໂທດຂອງພຣະອົງຍ້ອນຄວາມບາບຂອງມະນຸດ. ດັ່ງນັ້ນ ໂນອາຈຶ່ງໄດ້ສ້າງແທ່ນບູຊາຖວາຍໃຫ້ພຣະເຈົ້າດ້ວຍຄວາມກະຕັນຍູຮູ້ບຸນຄຸນ. ເພິ່ນໄດ້ເອົາສັດ ແລະ ນົກທີ່ສະອາດເປັນເຄື່ອງບູຊາຖວາຍໃຫ້ພຣະເຈົ້າສຳລັບຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມເມດຕາຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ມີຕໍ່ຄອບຄົວຂອງເພິ່ນ. ການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາໃຫ້ພຣະເຈົ້ານີ້ ໂນອາຍັງໄດ້ຄິດເຖິງພຣະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ໄດ້ໃຫ້ໄວ້ກັບບັນພະບູລຸດຂອງເພິ່ນວ່າ ພຣະເຈົ້າຈະປະທານພຣະບຸດຂອງພຣະອົງມາເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບໃຫ້ແກ່ມະນຸດທົ່ວໂລກ ເຊິ່ງຈະສະເດັດມາໃນອະນາຄົດ.
ການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງໂນອານີ້ເປັນທີ່ພໍໃຈພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະອົງໄດ້ອວຍພອນໂນອາພ້ອມດ້ວຍຄອບຄົວຂອງເພິ່ນວ່າ: “ຈົ່ງມີລູກຫຼານຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ ເພື່ອເຊື້ອສາຍຂອງເຈົ້າຈະມີຊີວິດຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ...”
ພຣະເຈົ້າຍັງກ່າວອີກວ່າ: “ບັດນີ້! ເຮົາສັນຍາວ່າຈະບໍ່ທຳລາຍທຸກສິ່ງທີ່ມີຊີວິດດ້ວຍນ້ຳຖ້ວມອີກ. ນ້ຳຖ້ວມແຜ່ນດິນໂລກດັ່ງນີ້ຈະບໍ່ມີອີກຕໍ່ໄປ. ເພື່ອເປັນເຄື່ອງໝາຍຂອງຄຳສັນຍາອັນຕະຫຼອດໄປ ເຮົາຈະຕັ້ງຮຸ້ງກິນນ້ຳໄວ້ໃນທ້ອງຟ້າ. ຮຸ້ງກິນນ້ຳຈະເປັນເຄື່ອງໝາຍຂອງຄຳໝັ້ນສັນຍາທີ່ເຮົາໄດ້ຕັ້ງໄວ້ກັບໂລກ. ເມື່ອໃດທີ່ເຮົາເຮັດໃຫ້ມີເມກປົກຄຸມທົ່ວທ້ອງຟ້າ ແລະ ໃຫ້ມີຮຸ້ງປາກົດຂຶ້ນ ເມື່ອນັ້ນເຮົາກໍຈະນຶກເຖິງຄຳໝັ້ນສັນຍາທີ່ເຮົາໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ ແລະ ສັດທັງປວງ...”
ຫຼັງຈາກນັ້ນ ໂນອາພ້ອມດ້ວຍຄອບຄົວກໍໄດ້ສ້າງບ້ານປຸກເຮືອນຂຶ້ນໃໝ່ ແລະ ປູກພືດພັນນາໆຊະນິດເພື່ອດຳລົງຊີວິດ. ພວກເຂົາຍັງຄົງນະມັດສະການພຣະເຈົ້າຢູ່ສະເໝີ ເພື່ອລູກຫຼານຄົນລຸ່ນຫຼັງຈະໄດ້ສືບທອດເລື່ອງພຣະເຈົ້າຢູ່ຕໍ່ໄປ.
ສັນຍາລັກຂອງຮຸ້ງກິນນ້ຳ
ພຣະເຈົ້າຊົງຮູ້ວ່າໃນອະນາຄົດນັ້ນ ມະນຸດຈະພາກັນຄິດວ່າພຣະເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ນ້ຳຖ້ວມໂລກອີກເມື່ອໃດທີ່ພວກເຂົາເຫັນກ້ອນເມກ ຫຼື ເຫັນຝົນຕົກ. ສະນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງເຮັດຄຳໝັ້ນສັນຍາກັບມະນຸດລວມທັງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ. ສັນຍາລັກຮຸ້ງກິນນ້ຳນີ້ຈະຊ່ວຍໃຫ້ມະນຸດຢຶດໝັ້ນຢູ່ໃນຄວາມເຊື່ອໃນພຣະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ສ້າງຄວາມເຊື່ອໝັ້ນຂອງມະນຸດໃນພຣະອົງ. ນອກຈາກນີ້ ສັນຍາລັກຮຸ້ງກິນນ້ຳນີ້ຍັງບອກເຖິງຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມເມດຕາຂອງພຣະເຈົ້າອັນບໍ່ມີທີ່ສີ້ນສຸດອີກດ້ວຍ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ປະຖົມມະການ 8:1-11, 15-17, 20; 9:17-16.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ບັນພະຊົນກັບຜູ້ເຜີຍພະວະຈະນະ" (ສະບັບພາສາໄທ) ບົດທີ 8 ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ເປັນຫຍັງ ໂລກນີ້ຈຶ່ງມີຫຼາຍພາສາ?
ໂນອາພ້ອມດ້ວຍຄອບຄົວຂອງເພິ່ນໄດ້ດຳລົງຊີວິດ ແລະ ອາໄສຢູ່ເທິງພູບ່ອນທີ່ເຮືອຂອງເພິ່ນຄ້າງຄາຢູ່ນັ້ນເປັນເວລາດົນນານ. ຫຼາຍປີຜ່ານໄປລູກຫຼານເຫຼນຂອງໂນອາກໍໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ ແລະ ມີລູກຫຼານຂອງໂນອາຫຼາຍຄົນໄດ້ປະຖິ້ມຄວາມເຊື່ອເລື່ອງພຣະເຈົ້າ. ບາງຄົນຜູ້ທີ່ມີຄວາມເຊື່ອເລື່ອງພຣະເຈົ້າໜ້ອຍນັ້ນ ນັບມື້ຄວາມເຊື່ອຂອງເຂົາກໍນັບຫຼຸດລົງ ສ່ວນບາງຄົນຜູ້ທີ່ໃກ້ຈະລືມພຣະເຈົ້າກໍມີຄວາມຮູ້ສຶກວ່າຄຳສັ່ງສອນ ແລະ ແບບຢ່າງຂອງເພື່ອນບ້ານທີ່ຢຳເກງພຣະເຈົ້ານັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ໜ້າລຳຄານຕະຫຼອດເວລາ. ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງຕັດສິນໃຈພາກັນແຍກຕົວອອກຈາກຜູ້ທີ່ນະມັດສະການພຣະເຈົ້າ ແລະ ເດີນທາງໄປຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ທົ່ງຮາບພຽງແຫ່ງໜຶ່ງທາງທິດຕາເວັນອອກ.
ຕໍ່ມາ ພວກກຸ່ມຄົນທີ່ບໍ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າເຫຼົ່ານີ້ກໍພາກັນບໍ່ເຊື່ອໃນພຣະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ວ່າ “ພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ໃຫ້ນ້ຳຖ້ວມໂລກອີກ” ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ສັນນິຖານວ່າ ນ້ຳຖ້ວມໂລກນັ້ນເກີດຂຶ້ນຍ້ອນໄພທຳມະຊາດ. ດັ່ງນັ້ນ ພວກຜູ້ນຳຂອງພວກກຸ່ມຄົນທີ່ບໍ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າເຫຼົ່ານີ້ຈຶ່ງໄດ້ໂອ້ລົມປືກສາຫາລືກັນ.
ມີຄົນໜຶ່ງໄດ້ເວົ້າຂຶ້ນວ່າ: “ຕອນທີ່ພວກເຮົາຍ້າຍມາຢູ່ທີ່ນີ້ທຳອິດ ພື້ນດິນທີ່ນີ້ມີແຕ່ຄວາມວ່າງເປົ່າ ແລະ ພວກເຮົາກໍໄດ້ຊ່ວຍກັນປ່ຽນແປງ, ປູກເຂົ້າ, ເຮັດສວນ ແລະ ປູກພືດພັນນາໆຊະນິດ. ແຕ່ວ່າພວກເຮົາຈະຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ໃຫ້ນ້ຳຖ້ວມໂລກອີກ?”
ແລ້ວກໍມີຄົນໜຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ພຣະເຈົ້າກໍມີຄຳສັນຍາໄວ້ກັບໂນອາແລ້ວເດ! ບໍ່ແມ່ນຊັ້ນບໍ? ທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເວົ້າຕໍ່ໂນອາວ່າ: ‘ເຮົາຈະບໍ່ທຳລາຍທຸກສິ່ງທີ່ມີຊີວິດດ້ວຍນ້ຳຖ້ວມອີກ. ເຮົາໄດ້ຕັ້ງຮຸ້ງກິນນ້ຳໄວ້ໃນທ້ອງຟ້າ ເພື່ອເປັນເຄື່ອງໝາຍຂອງຄຳສັນຍາທີ່ເຮົາມີຕໍ່ເຈົ້າ’.”
ແລະ ອີກຄົນໜຶ່ງເວົ້າຂຶ້ນວ່າ: “ເອີ! ກະແມ່ນຢູ່ ຄຳສັນຍາທີ່ໃຫ້ຄືມີຮຸ້ງກິນນ້ຳປາກົດຂຶ້ນຢູ່ໃນທ້ອງຟ້າຫັ້ນຫວາ? ບໍ່ຕ້ອງໄປເຊື່ອດອກ! ພວກເຮົາເຊື່ອຄຳສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ ແລະ ເປັນຫຍັງ ພວກເຮົາຈຶ່ງຕ້ອງມາເຊື່ອຄຳສັນຍາທຳມະດາທີ່ມີເຄື່ອງໝາຍຢູ່ເທິງທ້ອງຟ້າເທົ່ານີ້?”
ບາງຄົນກໍໄດ້ເວົ້າອີກວ່າ: “ພຣະເຈົ້າອົງນີ້ແຫລະ! ທີ່ທຳລາຍໂລກໂດຍເຮັດໃຫ້ນ້ຳຖ້ວມ. ໃນເມື່ອພວກເຮົາສາມາດສ້າງສິ່ງທີ່ແຂງແຮງຂຶ້ນມາໄດ້ ເປັນຫຍັງ ພວກເຮົາຄືບໍ່ສ້າງສິ່ງທີ່ສູງໃຫຍ່ຂຶ້ນມາ ເພື່ອເປັນທີ່ລີ້ໄພຖ້າຫາກນ້ຳຖ້ວມໂລກອີກ? ມາເທາະ! ຈົ່ງພາກັນສ້າງເມືອງໃຫ້ມີຍອດ(ຫໍຄອຍ)ສູງຈຸຟ້າເພື່ອເປັນທີ່ຢູ່ອາໃສ ແລະ ເປັນທີ່ລີ້ໄພ. ພວກເຮົາຈະໄດ້ສ້າງຊື່ສຽງໄວ້ ແລະ ຈະບໍ່ພັດພາກຈາກກັນໄປທົ່ວເທິງແຜ່ນດິນໂລກນີ້.” ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງຕັດສິນໃຈວາງແຜນການທີ່ຈະສ້າງເມືອງ ແລະ ຫໍຄອຍຂຶ້ນ.
ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາກຳລັງສ້າງເມືອງທີ່ເປັນຫໍຄອຍໄປໄດ້ໃນລະດັບໜຶ່ງແລ້ວ ພວກເຂົາກໍໄດ້ໃຊ້ຫ້ອງສ່ວນໜຶ່ງຂອງຫໍຄອຍເປັນທີ່ຢູ່ອາໄສ ແລະ ຫ້ອງສ່ວນອື່ນໆກໍໄດ້ຮັບການຕົກແຕ່ງປະດັບປະດາຢ່າງຫຼູຫຼາສວຍງາມ ເພື່ອຖວາຍໃຫ້ກັບຮູບປັ້ນຕ່າງໆຂອງພວກເຂົາ. ຈາກນັ້ນ ພວກເຂົາກໍໄດ້ສະເຫຼີມສະຫຼອງຄວາມສຳເລັດ ແລະ ສັນລະເສີນຮູບປັ້ນທີ່ເຮັດດ້ວຍເງິນຄຳຂອງພວກເຂົາ.
ເມື່ອພຣະເຈົ້າໄດ້ສະເດັດລົງມາຈາກສະຫວັນເພື່ອມາເບິ່ງຕົວເມືອງທີ່ເປັນຫໍຄອຍທີ່ມະນຸດກຳລັງສ້າງຂຶ້ນນັ້ນ. ພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ກ່າວຂຶ້ນວ່າ: “ປະຊາຊົນໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ບ່ອນດຽວແທນທີ່ຈະກະຈາຍອອກໄປຢູ່ທົ່ວໂລກ. ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາເຮັດຢູ່ນີ້ ມັນບໍ່ດີມັນເປັນການກະທຳອັນບໍ່ມີປະໂຫຍດ. ພວກເຂົາສະໜັບໜູນກັນສ້າງສິ່ງທີ່ສູງໃຫຍ່ເຮັດຕົວເອງໃຫ້ສູງຂຶ້ນໄປເຖິງສະຫວັນ. ນີ້ເປັນພຽງຂັ້ນເລີ່ມຕົ້ນທີ່ພວກເຂົາກຳລັງເຮັດ. ໃນຂັ້ນຕໍ່ໄປ ພວກເຂົາຈະສາມາດເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາປາຖະໜາຢາກເຮັດ ແລະ ບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ຈະມາຫ້າມພວກເຂົາໄດ້. ບັດນີ້ ມະນຸດທ້ອນໂຮມກັນເປັນໜຶ່ງດຽວ ແລະ ກໍປາກເວົ້າເປັນພາສາດຽວກັນ. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ພາສາຂອງພວກເຂົາສັບສົນແຕກຕ່າງກັນ ເພື່ອພວກເຂົາຈະເວົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈກັນ ແລະ ບໍ່ສາມາດເຮັດວຽກນີ້ໃຫ້ສຳເລັດໄດ້.”
ຕໍ່ມາ ພວກເຂົາກໍໄດ້ເຮັດການກໍ່ສ້າງຫໍຄອຍຂຶ້ນໄປອີກ. ແຕ່ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງກໍ່ສ້າງເມືອງທີ່ເປັນຫໍຄອຍຢູ່ນັ້ນ ພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ເຮັດໃຫ້ພາສາປາກເວົ້າຂອງພວກເຂົາແຕກຕ່າງກັນ. ເມື່ອຄົນທີ່ຢູ່ເທິງຫໍຄອຍ ຕ້ອງການອຸປະກອນການກໍ່ສ້າງຫໍຄອຍ ແຕ່ບໍ່ສາມາດບອກຄົນທີ່ຢູ່ລຸ່ມນັ້ນໄດ້ເພາະຫໍຄອຍນັ້ນສູງຫຼາຍ. ສະນັ້ນ ຄົນທີ່ຢູ່ເທິງຫໍຄອຍຈຶ່ງໄດ້ບອກເພື່ອນທີ່ຢູ່ໃກ້ຄຽງໃຫ້ບອກຕໍ່ໆກັນໄປຫາຄົນທີ່ຢູ່ທາງລຸ່ມນັ້ນ. ແຕ່ໃນລະຫວ່າງທີ່ພວກເຂົາກຳລັງສື່ສານກັນນັ້ນ ພາສາຂອງພວກເຂົາກໍໄດ້ຖືກປ່ຽນແປງໄປ ຈົນອຸປະກອນທີ່ສັ່ງໃຫ້ເອົາຂຶ້ນໄປນັ້ນກໍບໍ່ໄດ້ຕາມທີ່ສັ່ງ. ພວກເຂົາຈຶ່ງພາກັນຕົກໃຈ ແລະ ສັບສົນວຸ່ນວາຍຍ້ອນເວົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈກັນ. ສະນັ້ນ ການກໍ່ສ້າງຫໍຄອຍຈຶ່ງຕ້ອງໄດ້ຢຸດຕິລົງ. ດວ້ຍຄວາມຜິດຫວັງ ແລະ ຄວາມໂກດຮ້າຍ, ພວກເຂົາຈຶ່ງກ່າວໂທດໃສ່ກັນແລະກັນ ຈົນມີການຂ້າຟັນຕີກັນເກີດຂຶ້ນຢ່າງຮຸນແຮງ. ແຕ່ໃນລະຫວ່າງທີ່ພວກເຂົາກຳລັງສັບສົນວຸ່ນວາຍກັນຢູ່ນັ້ນ ພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ເຮັດໃຫ້ຟ້າຜ່າໃສ່ເທິງຍອດຫໍຄອຍຫັກລົງມາສູ່ພື້ນດິນ ເພື່ອສະແດງໃຫ້ຮູ້ວ່າພຣະເຈົ້າບໍ່ພໍພຣະໄທ ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາລະນຶກເຖິງວ່າມີພຣະເຈົ້າອົງຊົງປົກຄອງຢູ່ເທິງຟ້າສະຫວັນ.
ໃນທີ່ສຸດ ພວກເຂົາກໍໄດ້ຕັດສິນໃຈເຊົາກໍ່ສ້າງເມືອງທີ່ເປັນຫໍຄອຍ ແລະ ໄດ້ໃສ່ຊື່ເມືອງທີ່ເປັນຫໍຄອຍແຫ່ງນີ້ວ່າ: “ບາເບວ” ເຊິ່ງມີຄວາມໝາຍວ່າ: ສັບສົນ. ກ່ອນໜ້ານັ້ນ ມະນຸດທົ່ວໂລກປາກເວົ້າພາສາດຽວກັນ ແລະ ໃຊ້ຖ້ອຍຄຳແບບດຽວກັນໝົດ. ແຕ່ບັດນີ້ ຄົນທີ່ພໍຈະເວົ້າເຂົ້າໃຈພາສາດຽວກັນນັ້ນກໍໄດ້ລວມຕົວກັນເປັນກຸ່ມ ແລະ ເປັນຄອບຄົວ. ຈາກນັ້ນ ພວກເຂົາກໍໄດ້ກະຈັດກະຈາຍກັນອອກໄປຄົນລະທິດທາງຈົນທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ.
ສາເຫດທີ່ສ້າງຫໍບາເບວ
ພຣະເຈົ້າຊົງສັ່ງໃຫ້ມະນຸດກະຈັດກະຈາຍອອກໄປຢູ່ທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ ເພື່ອຂະຫຍາຍອອກໄປມີອຳນາດເໜືອແຜ່ນດິນ. ແຕ່ຄົນທີ່ສ້າງຫໍບາເບວນັ້ນ ມີຄວາມມຸ້ງໝາຍທີ່ຈະຮັກສາກຸ່ມຄົນເອົາໄວ້ໃຫ້ເປັນໜຶ່ງດຽວກັນ ແລະ ຈະຕັ້ງລະບອບການປົກຄອງທີ່ບໍ່ຂຶ້ນກັບພຣະເຈົ້າ. ຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາຍິ່ງຈອງຫອງຄືກັບກາອິນທີ່ໄດ້ຄິດຕໍ່ສູ້ພຣະເຈົ້າ. ຈຸດປະສົງຢ່າງໜຶ່ງໃນການສ້າງຫໍບາເບວນັ້ນ ກໍເພື່ອເປັນບ່ອນລີ້ໄພຖ້າຫາກວ່ານ້ຳຖ້ວມໂລກອີກ. ນອກຈາກນີ້ ໂຄງການທັງໝົດຍັງມີຈຸດປະສົງເພື່ອຍົກຍ້ອງນັກກໍ່ສ້າງ ແລະ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄົນລຸ່ນຫຼັງຫັນອອກຈາກພຣະເຈົ້າໂດຍຫັນໄປຂາບໄຫວ້ບູຊາຮູບປັ້ນ.
ຜົນຂອງການກະບົດ
ແຜນການຊົ່ວຮ້າຍຂອງຄົນທີ່ສ້າງຫໍບາເບວຈົບລົງໂດຍການພ່າຍແພ້ ແລະ ໜ້າອັບອາຍ. ອານຸສອນແຫ່ງຄວາມຍິ່ງຈອງຫອງຂອງພວກເຂົານັ້ນກາຍເປັນເຄື່ອງເຕືອນຄວາມຊົງຈຳເຖິງຄວາມໂງ່ງາວຂອງພວກເຂົາ. ເຖິງປານນັ້ນ ຄົນກໍຍັງມຸ່ງໄປຍັງທິດທາງດຽວກັນ ນັ້ນກໍຄືການເພິ່ງພາໃນຕົວເອງ ແລະ ປະຕິເສດພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ ເຊິ່ງເປັນຫຼັກການດຽວກັນທີ່ຊາຕານພະຍາຍາມໃຊ້ໃນສະຫວັນ ແລະ ການຄອບງຳກາອິນຕອນທີ່ລາວນຳເອົາໝາກໄມ້ໄປຖວາຍໃຫ້ພຣະເຈົ້າ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ປະຖົມມະການ 11:1-9.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ບັນພະຊົນກັບຜູ້ເຜີຍພະວະຈະນະ" (ສະບັບພາສາໄທ) ບົດທີ 10 ຂຽນໂດຍ ທ່ານ ນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
