- ສ່ວນຫນຶ່ງ
- ຫລານຊາຍຂອງອັບຣາຮາມເກີດມີບັນຫາຢູ່ໃນເມືອງ
ອັບຣາຮາມ ແລະ ໂລດແຍກທາງກັນ
“ຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດເຫັນແກ່ປະໂຫຍດຂອງຕົນຝ່າຍດຽວ ແຕ່ຈົ່ງເຫັນແກ່ປະໂຫຍດຂອງຄົນອື່ນດ້ວຍ.” ຟີລິບປອຍ 2:4
ອັບຣາຮາມ ແລະ ໂລດ ທັງສອງມີຄົນຮັບໃຊ້ ແລະ ມີຝູງສັດເປັນຈຳນວນຫຼາຍ. ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດທີ່ຈະອາໄສຢູ່ໃນສະຖານທີ່ດຽວກັນໄດ້ ເພາະບໍ່ມີທົ່ງຫຍ້າພຽງພໍສຳລັບລ້ຽງສັດ. ດັ່ງນັ້ນ ອັບຣາຮາມ ແລະ ໂລດຈຶ່ງແຍກທາງກັນ. ໂລດໄດ້ເລືອກເອົາດິນແດນທີ່ອຸດົມສົມບູນແຄມແມ່ນ້ຳຈໍແດນໃກ້ເມືອງໃຫຍ່ ແລະ ອັບຣາຮາມກໍໄດ້ໄປອາໄສຢູ່ໃນທ່າມກາງເນີນພູ.
ໃນທົ່ງຮາບພຽງບ່ອນທີ່ໂລດອາໄສຢູ່ນັ້ນ ໃກ້ກັບສອງຕົວເມືອງໃຫຍ່ທີ່ເອີ້ນວ່າ “ເມືອງໂຊໂດມ” ແລະ “ເມືອງໂກໂມຣາ.” ເມືອງເຫຼົ່ານີ້ມີທຸລະກິດທີ່ກຳລັງເຕີບໂຕດີ ແຕ່ຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ນັ້ນສະແຫວງຫາຄວາມມ່ວນຊື່ນ ແລະ ພວກເຂົາເປັນຄົນຊົ່ວຮ້າຍຫຼາຍ.
ຜົນສຸດທ້າຍ ໂລດກັບຄອບຄົວຂອງເພິ່ນກໍໄດ້ຍົກຍ້າຍໄປອາໄສຢູ່ໃນເມືອງໂຊໂດມ ເຊິ່ງເພິ່ນຄິດວ່າ ເພິ່ນຈະສາມາດແບ່ງປັນຄວາມເຊື່ອຂອງເພິ່ນໃຫ້ກັບບັນດາຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນໄດ້. ແຕ່ການໄປອາໄສຢູ່ທ່າມກາງຄົນທີ່ບໍ່ນັບຖືພຣະເຈົ້ານີ້ ເປັນການສ່ຽງທີ່ຄອບຄົວຂອງໂລດຈະພົບກັບຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ແທນການເປັນພະຍານໃຫ້ແກ່ພຣະເຈົ້າ. ຄອບຄົວຂອງໂລດຈຶ່ງໄດ້ເສື່ອມໂຊມລົງຍ້ອນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໃນເມືອງໂຊໂດມ. ໂລດບໍ່ຄວນຕັ້ງຖິ່ນຖານບ້ານຂອງເພິ່ນໃນເມືອງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ເປີເປື້ອນດ້ວຍຄວາມຜິດບາບເຊັ່ນນີ້.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ປະຖົມມະການ 13:1-18.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ບັນພະຊົນກັບຜູ້ເຜີຍພະວະຈະນະ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ໜ້າ 132-134} ຂຽນໂດຍ ທ່ານນາງເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ພຣະເຈົ້າຢ້ຽມຢາມອັບຣາຮາມ
ໃນຕອນທ່ຽງຂອງລະດູຮ້ອນ ອັບຣາຮາມໄດ້ນັ່ງຢູ່ທີ່ປະຕູເຕັນຂອງເພິ່ນ ເມື່ອເພິ່ນເຫັນນັກເດີນທາງສາມຄົນໃນໄລຍະໄກ ເພິ່ນກໍໄປທັກທາຍພວກເຂົາ ແລະ ເພິ່ນຂໍຮ້ອງໃຫ້ພວກເຂົາພັກຜ່ອນຢູ່ທີ່ບ້ານຂອງເພິ່ນ ຈົນກວ່າພວກເຂົາຈະເຊົາເມື່ອຍ. ແລ້ວອັບຣາຮາມກໍໄດ້ເອົານ້ຳມາລ້າງຂີ້ຝຸ່ນອອກຈາກຕີນໃຫ້ພວກເຂົາຈາກການເດີນທາງ ເພິ່ນຈັດຕຽມອາຫານ ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາກິນຢູ່ໃຕ້ຕົ້ນໄມ້. ອັບຣາຮາມເຫັນແຂກຂອງເພິ່ນມີພຽງສາມຄົນ ແຕ່ບໍ່ຄິດວ່າໃນທ່າມກາງພວກເຂົາເຫຼົ່ານັ້ນມີພຣະເຈົ້າ.
ແລ້ວແຂກທັງສາມໄດ້ຖາມເພິ່ນວ່າ: “ຊາຣາເມຍຂອງເຈົ້າຢູ່ໃສ?”
ອັບຣາຮາມຕອບວ່າ: “ນາງຢູ່ໃນເຕັນ.”
ພຣະເຈົ້າກ່າວຕໍ່ເພິ່ນວ່າ: “ປີໜ້າ ເຮົາຈະກັບມາຫາເຈົ້າອີກ ແລະ ນາງຊາຣາເມຍຂອງເຈົ້າຈະມີລູກຊາຍ.”
ນາງຊາຣາຟັງຢູ່ທີ່ປະຕູເຕັນ ແລະ ນາງກໍຫົວຂວັນຢູ່ໃນໃຈວ່າ: “ຂ້ອຍເຖົ້າແກ່ແລ້ວ ແລະ ຜົວຂອງຂ້ອຍກໍເຖົ້າແກ່ຄືກັນ. ຂ້ອຍຍັງຈະມີຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີຢູ່ບໍ?"
ພຣະເຈົ້າກ່າວຕໍ່ອັບຣາຮາມວ່າ: “ເປັນຫຍັງ ນາງຊາຣາຈຶ່ງຫົວຂັວນ ແລະ ເວົ້າວ່າ ‘ເຮົາຈະມີລູກແທ້ບໍ ໃນເມື່ອເຮົາເຖົ້າແກ່ຫຼາຍແລ້ວ?’ ມີຫຍັງຍາກສຳລັບພຣະເຈົ້າບໍ? ພໍຮອດເວລາກຳນົດ ເຮົາຈະກັບມາຫາເຈົ້າໃນລະດູນີ້ປີໜ້າ ແລະ ນາງຊາຣາຈະມີລູກຊາຍຄົນໜຶ່ງ.”
ໃນຂະນະທີ່ນັກເດີນທາງກຳລັງຈະອອກໄປ ພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ກ່າວຕໍ່ທູດສະຫວັນວ່າ: “ເຮົາຈະບໍ່ປິດບັງອັບຣາຮາມໃນສິ່ງທີ່ເຮົາກໍາລັງຈະເຮັດນີ້..."
ແລ້ວພຣະເຈົ້າກໍບອກອັບຣາຮາມວ່າ: “ມີສຽງກ່າວຟ້ອງຕໍ່ສູ້ເມືອງໂຊໂດມ ແລະ ເມືອງໂກໂມຣາຢ່າງໜັກໜ່ວງ ແລະ ຄວາມບາບຂອງຊາວເມືອງກໍໜັກໜາຫຼາຍ ຈົນເຮົາຕ້ອງລົງໄປສຳຫຼວດເບິ່ງວ່າ ການກ່າວຫາທີ່ເຮົາໄດ້ຍິນນັ້ນເປັນຄວາມຈິງຫຼືບໍ່? ຖ້າບໍ່ແມ່ນ ເຮົາກໍຈະໄດ້ຮູ້” (ປະຖົມມະການ 18:17, 20-21).
ແລ້ວທູດສະຫວັນສອງອົງກໍໄດ້ຈາກໄປ ແລະ ປ່ອຍໃຫ້ອັບຣາຮາມຢູ່ກັບພຣະເຈົ້າ. ອັບຣາຮາມຄິດເຖິງໂລດ ແລະ ບັນດາຜູ້ຄົນທີ່ເພິ່ນຮູ້ຈັກຢູ່ໃນເມືອງເຫຼົ່ານັ້ນ ແລ້ວອັບຣາຮາມກໍໄດ້ອ້ອນວອນເພື່ອຜູ້ຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງໂຊໂດມ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ອ້ອນວອນພຣະເຈົ້າວ່າ: “ຂໍໂຜດຍົກໂທດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍແດ່ທີ່ກ້າກ່າວກັບພຣະອົງ ຂ້ານ້ອຍເປັນພຽງມະນຸດເທົ່ານັ້ນ” (ປະຖົມມະການ 18:27).
ເຖິງແມ່ນວ່າ ໂລດໄດ້ເລືອກທີ່ຈະອາໄສຢູ່ທີ່ເມືອງໂຊໂດມ ແຕ່ເພິ່ນກໍບໍ່ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນການເຮັດຜິດບາບກັບບັນດາຜູ້ຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນທີ່ນັ້ນ. ອັບຣາຮາມຄິດວ່າ ນອກຈາກໂລດທີ່ນະມັດສະການພຣະເຈົ້າແລ້ວ ຈະຕ້ອງມີຄົນອື່ນໆທີ່ນະມັດສະການພຣະເຈົ້າເຊັ່ນກັນທີ່ຢູ່ໃນຕົວເມືອງໃຫຍ່ນັ້ນ.
ດັ່ງນັ້ນ ອັບຣາຮາມຈຶ່ງຂໍຮ້ອງພຣະເຈົ້າວ່າ: “ຂໍພຣະອົງຢ່າຄິດເຮັດແບບນັ້ນເລີຍ… ຢ່າຄິດທີ່ຈະຂ້າຄົນຊອບທຳ ພ້ອມກັບຄົນອະທຳເລີຍ... ພຣະອົງຜູ້ພິພາກສາໂລກຈະບໍ່ເຮັດສິ່ງທີ່ຍຸຕິທຳບໍ?” (ປະຖົມມະການ 18:25) ໃນຂະນະທີ່ຄຳອ້ອນວອນຂອງອັບຣາຮາມຖືກຍອມຮັບ ເພິ່ນກໍເຊື່ອໝັ້ນວ່າ ຖ້າຫາກພົບຄົນຊອບທຳພຽງສິບຄົນຢູ່ໃນເມືອງໂຊໂດມ ເມືອງກໍຈະບໍ່ຖືກທຳລາຍ.
ຄໍາອະທິຖານຂອງອັບຣາຮາມ
ຄໍາອະທິຖານຂອງອັບຣາຮາມເພື່ອເມືອງໂຊໂດມສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ພວກເຮົາຄວນກຽດຊັງຄວາມບາບ ແຕ່ຈົ່ງມີຄວາມສົງສານ ແລະ ມີຄວາມຮັກຕໍ່ຄົນບາບ. ຢູ່ອ້ອມຂ້າງພວກເຮົາມີຫຼາຍຄົນກຳລັງເດີນທາງໄປສູ່ຄວາມພິນາດ ພວກເຮົາຄວນອະທິຖານສໍາລັບພວກເຂົາ ແລະ ເຮັດທຸກໆສິ່ງທີ່ພວກເຮົາສາມາດເຮັດໄດ້ ເພື່ອຈະໄດ້ນຳພາພວກເຂົາໃຫ້ຮູ້ຈັກພຣະເຈົ້າ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ປະຖົມມະການ 18:1-33.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ບັນພະຊົນກັບຜູ້ເຜີຍພະວະຈະນະ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ໜ້າ 156-157} ຂຽນໂດຍ ທ່ານນາງເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ເມືອງໂຊໂດມ ແລະ ເມືອງໂກໂມຣາຖືກທໍາລາຍ
ຈົ່ງຮັກເພື່ອນບ້ານ ເໝືອນຮັກຕົນເອງ
"ຢ່າລືມການຕ້ອນຮັບແຂກ ເພາະດ້ວຍການເຮັດເຊັ່ນນີ້ ມີບາງຄົນກໍໄດ້ຕ້ອນຮັບທູດສະຫວັນຢ່າງບໍ່ຮູ້ຕົວ" (ເຮັບເຣີ 13:2).
ນີ້ເປັນຄືນສຸດທ້າຍຂອງເມືອງໂຊໂດມ ແຕ່ຊາວເມືອງຊ້ຳພັດບໍ່ສັງເກດຮູ້. ໃນຍາມແລງດວງຕາເວັນກຳລັງຕົກດິນ ມີນັກທ່ອງທ່ຽວສອງຄົນໄດ້ເຂົ້າມາໃກ້ປະຕູເມືອງ. ບໍ່ມີໃຜສະແດງຄວາມສົນໃຈໃນນັກທ່ອງທ່ຽວຍົກເວັ້ນໂລດ. ນັກທ່ອງທ່ຽວສອງຄົນນີ້ແມ່ນທູດສະຫວັນທີ່ປອມຕົວເປັນມະນຸດ. ໂລດບໍ່ຮູ້ວ່ານັກທ່ອງທ່ຽວນັ້ນແມ່ນໃຜ ແຕ່ວ່າເພິ່ນເປັນຄົນມັກຕ້ອນຮັບທຸກໆຄົນ. ໂລດຮູ້ວ່ານັກທ່ອງທ່ຽວອາດຈະບໍ່ປອດໄພຢູ່ໃນເມືອງໂຊໂດມ ເພິ່ນຈຶ່ງໄປສະເໜີຫ້ອງພັກໃຫ້ພວກເຂົາຢູ່ທີ່ບ້ານຂອງເພິ່ນ.
ໂລດຄຳນັບຢ່າງສຸພາບ ແລະ ກ່າວວ່າ: “ເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍເອີຍ! ຂໍທ່ານແວ່ເຂົ້າໄປທີ່ບ້ານຂອງຂ້ານ້ອຍກ່ອນແດ່ທ້ອນ ແລະ ນອນຄ້າງຄືນຈັກຄືນໜຶ່ງ." ເບິ່ງຄືວ່ານັກທ່ອງທ່ຽວປະຕິເສດໂດຍພວກເຂົາເວົ້າວ່າ: “ບໍ່! ເຮົາຈະຄ້າງຄືນທີ່ສີ່ແຍກຂອງເມືອງນີ້” (ປະຖົມມະການ 19:2). ພວກເຂົາຕອບເຊັ່ນນີ້ ເພາະພວກເຂົາຕ້ອງການທີ່ຈະທົດສອບຄວາມຈິງໃຈຂອງໂລດ ແລະ ໃຫ້ເບິ່ງຄືວ່າ ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ເຖິງໄພອັນຕະລາຍທີ່ຢູ່ໃນເມືອງ. ແຕ່ໂລດແຮງຊັກຊວນພວກເຂົາ ຈົນພວກເຂົາຍອມໄປພັກທີ່ບ້ານຂອງເພິ່ນ.
ເປັນຫຍັງ ທູດສະຫວັນໄປຢ້ຽມຢາມເມືອງໂຊໂດມ?
ໂດຍການໄປຢ້ຽມຢາມເມືອງກອ່ນ ພຣະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ປະຊາຊົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງນັ້ນມີໂອກາດສໍາລັບການກັບໃຈໃໝ່.
ຊາວເມືອງໄດ້ເຫັນນັກທ່ອງທ່ຽວສົນທະນາກັບໂລດ ແລະ ໃນຕອນກາງຄືນ ພວກຜູ້ຊາຍຊາວເມືອງໂຊໂດມ ທັງຄົນໜຸ່ມ ແລະ ຜູ້ເຖົ້າກໍພາກັນມາເຕົ້າໂຮມອ້ອມຮອບເຮືອນຂອງໂລດ. ຊາຕານຮູ້ວ່ານັກທ່ອງທ່ຽວເປັນທູດສະຫວັນຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ມັນໄດ້ດົນໃຈຄົນຊົ່ວຮ້າຍໄປຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຂົາ. ໃນຂະນະທີ່ນັກທ່ອງທ່ຽວກໍາລັງສົນທະນາກັບໂລດຢູ່ໃນເຮືອນກ່ຽວກັບເມືອງນີ້ວ່າເປັນແນວໃດນັ້ນ ຝູງຊົນເລີ່ມໂຮຮ້ອງ ແລະ ເຍາະເຍີຍ. ພວກເຂົາຮ້ອງບອກໃຫ້ໂລດນຳນັກທ່ອງທ່ຽວອອກມາຂ້າງນອກ.
ໂລດໄດ້ອອກໄປຂ້າງນອກ ແລະ ຂໍຮ້ອງພວກເຂົາວ່າ: “ເພື່ອນເອີຍ! ເຮົາຂໍຮ້ອງຢ່າເຮັດເລື່ອງຊົ່ວຮ້າຍຢ່າງນີ້ເລີຍ” (ປະຖົມມະການ 19:7). ຝູງຊົນຫົວເຍາະເຍີຍ ແລະ ຂົ່ມຂູ່ໂລດ. ພວກເຂົາຄົງຈະຈີກໂລດເປັນຕ່ອນໆ ຖ້າຫາກໂລດບໍ່ໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອໄວ້ຈາກນັກທ່ອງທ່ຽວ. ນັກທ່ອງທ່ຽວ “ໄດ້ຍື່ນມືອອກໄປດຶງຕົວຂອງໂລດເຂົ້າມາໃນບ້ານ ແລະ ປິດປະຕູໄວ້... ໃນທັນໃດນັ້ນ ນັກທ່ອງທ່ຽວກໍບັນດານໃຫ້ພວກຜູ້ຊາຍທີ່ຢູ່ຂ້າງນອກນັ້ນຕາມືດມົວ. ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ສາມາດເຫັນປະຕູເຮືອນ” (ປະຖົມມະການ 19:10-11).
ໃນຂະນະນັ້ນ ໂລດເຫັນວ່ານັກທ່ອງທ່ຽວເຫຼົ່ານັ້ນບໍ່ແມ່ນມະນຸດ ແຕ່ເປັນທູດສະຫວັນຂອງພຣະເຈົ້າ ແລ້ວທູດສະຫວັນທັງສອງກໍໄດ້ເປີດເຜີຍແຜນການຂອງພວກເພິ່ນໃຫ້ໂລດຮູ້ວ່າ: “ພວກເຮົາກຳລັງຈະທຳລາຍເມືອງນີ້. ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງຟ້ອງຮ້ອງຢ່າງໜັກໜ່ວງຕໍ່ສູ້ປະຊາຊົນເຫຼົ່ານີ້. ສະນັ້ນ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈຶ່ງໃຊ້ພວກເຮົາມາເພື່ອທຳລາຍເມືອງໂຊໂດມນີ້.” (ປະຖົມມະການ 19:13). ທູດສະຫວັນໄດ້ສັນຍາວ່າ ຈະປົກປ້ອງໂລດ ແລະ ສະມາຊິກຄອບຄົວຂອງເພິ່ນທັງໝົດທີ່ຈະຍອມໜີອອກໄປຈາກເມືອງຊົ່ວຮ້າຍແຫ່ງນີ້.
ຫຼັງຈາກຝູງຊົນແຍກຍ້າຍອອກໄປຈາກເຮືອນຂອງໂລດແລ້ວ ໂລດຈຶ່ງໄປເຕືອນລູກໆຂອງເພິ່ນວ່າ: “ຈົ່ງໜີອອກຈາກເມືອງນີ້ໄປໄວໆ ເພາະພຣະເຈົ້າຈະທຳລາຍເມືອງນີ້!” ແຕ່ບັນດາລູກເຂີຍຂອງໂລດໄດ້ເຍາະເຍີຍຄຳເຕືອນ ແລະ ຄິດວ່າ ຄຳເຕືອນຂອງພໍ່ເຖົ້ານີ້ເປັນຄວາມຄິດທີ່ໄຮ້ປັນຍາ. ສ່ວນລູກສາວຂອງໂລດກໍອ່ຽງໄປຕາມຜົວຂອງພວກເຂົາ ແລະ ພວກເຂົາຈະບໍ່ອອກໄປຈາກເມືອງນີ້. ພວກເຂົາມີຊັບສົມບັດຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ ແລະ ບໍ່ເຊື່ອວ່າເມືອງໂຊໂດມທີ່ງົດງາມແຫ່ງນີ້ຈະຖືກທຳລາຍ.
ໂລດກັບມາບ້ານຢ່າງເສົ້າໃຈ ແລະ ລາຍງານໃຫ້ທູດສະຫວັນຟັງວ່າ ລູກໆຂອງເພິ່ນຈະບໍ່ໄປນຳ. ແລ້ວທູດສະຫວັນກໍສັ່ງໃຫ້ໂລດນຳພາເມຍ ແລະ ລູກສາວສອງຄົນທີ່ຍັງຢູ່ໃນບ້ານນັ້ນໃຫ້ອອກໜີໄປຈາກເມືອງນີ້. ແຕ່ດ້ວຍຄວາມທີ່ໂລດຍັງຕົກໃຈ ແລະ ໂສກເສົ້າທີ່ພວກລູກສາວ ແລະ ລູກເຂີຍປະຕິເສດຄຳເຕືອນຂອງເພິ່ນນັ້ນ ເພິ່ນຈຶ່ງຊັກຊ້າບໍ່ຍອມອອກເດີນທາງເທື່ອ. ແຕ່ທູດສະຫວັນໄດ້ຈັບມືຂອງໂລດ, ເມຍ ແລະ ລູກສາວສອງຄົນຂອງເພິ່ນ ແລ້ວນຳພາພວກເຂົາອອກໄປຈາກເມືອງໂດຍໄວ.
ໃນຂະນະທີ່ໂລດ, ເມຍ ແລະ ລູກສາວສອງຄົນຂອງເພິ່ນຢູ່ນອກເມືອງນັ້ນ ທູດສະຫວັນກໍໄດ້ກ່າວຕໍ່ພວກເຂົາວ່າ: "ຈົ່ງຟ້າວໜີເອົາຕົວລອດ! ຢ່າຫຼຽວຄືນຫຼັງ ແລະ ຢ່າຢຸດຢູ່ທີ່ຮ່ອມພູ. ຈົ່ງພາກັນແລ່ນຂຶ້ນໄປເທິງເນີນພູ ເພື່ອເອົາຊີວິດລອດ." ແລ້ວໂລດ ແລະ ຄອບຄົວຂອງເພິ່ນກໍເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງທູດສະຫວັນ.
ເມື່ອພວກເຂົາແລ່ນໜີໄປຫ່າງໄກຈາກຕົວເມືອງບໍ່ພໍເທົ່າໃດກິໂລແມັດ ດວງຕາເວັນກໍກຳລັງພວມຂຶ້ນ. ທັນໃດນັ້ນ ກໍມີສຽງຟ້າຮ້ອງຈາກທ້ອງຟ້າໂດຍທີ່ບໍ່ມີເມກ ແລະ ມີລົມພາຍຸເກີດຂຶ້ນໂດຍບໍ່ຄາດຄິດ. ແລ້ວພຣະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງໄຟ ແລະ ມາດເໝືອນດັ່ງຫ່າຝົນຕົກລົງມາໃສ່ເມືອງໂຊໂດມ ແລະ ເມືອງໂກໂມຣາ ລວມທັງທົ່ງຮາບພຽງ. ພະຣາຊະວັງ, ວັດ, ເຮືອນທີ່ຫຼູຫຼາຕ່າງໆ, ສວນອະງຸ່ນ ແລະ ຝູງຊົນທີ່ກໍາລັງສະແຫວງຫາຄວາມສຸກນັ້ນ ທັງໝົດໄດ້ຖືກໄຟເຜົາໄໝ້ ແລະ ຄວັນໄຟກໍພຸ່ງຂຶ້ນເໝືອນເຕົາຫຼອມ. ນີ້ແຫລະ! ເປັນຈຸດຈົບຂອງສອງຕົວເມືອງໃຫຍ່ ພ້ອມທັງຄົນຊົ່ວຮ້າຍທີ່ອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ຄໍາເຕືອນສໍາລັບພວກເຮົາໃນຍຸກນີ້
ພຣະເຈົ້າຍັງຄົງເຕືອນພວກເຮົາໃນມື້ນີ້ວ່າ: "ຈົ່ງລະວັງຕົວໃຫ້ດີ ຢ້ານວ່າໃຈຂອງທ່ານຈະລົ້ມໄປດ້ວຍອາການດື່ມເຫຼົ້າອະງຸ່ນ ແລະ ດ້ວຍການເມົາ ແລະ ດ້ວຍການຄິດກັງວົນເຖິງຊີວິດນີ້ ແລ້ວເວລານັ້ນຈະມາເຖິງທ່ານດັງບ່ວງແຮ້ວຢ່າງກະທັນຫັນ ເພາະວ່າມື້ນັ້ນ ຈະມາເຖິງຄົນທັງຫຼາຍທີ່ອາໄສຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ... ສະນັ້ນ ຈົ່ງເຝົ້າຢູ່ທຸກເວລາ; ຈົ່ງອະທິຖານ ເພື່ອທ່ານທັງຫຼາຍຈະມີກຳລັງທີ່ຈະພົ້ນຈາກເຫດການທັງປ່ວງທີ່ໃກ້ຈະເກີດຂຶ້ນມານັ້ນ ແລະ ເພື່ອທ່ານຈະສາມາດຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າບຸດມະນຸດໄດ້” (ລູກາ 21:34-36).
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ປະຖົມມະການ 19:1-29.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ບັນພະຊົນກັບຜູ້ເຜີຍພະວະຈະນະ" (ສະບັບພາສາໄທ) {ໜ້າ 158-167} ຂຽນໂດຍ ທ່ານນາງເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.
ຜົນກະທົບຈາກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງເມືອງໂຊໂດມ ແລະ ເມືອງໂກໂມຣາ
"ກ່ອນທີ່ພຣະເຈົ້າຈະທຳລາຍເມືອງໂຊໂດມ ແລະເມືອງໂກໂມຣາ ທົ່ງຮາບພຽງນີ້ອຸດົມສົມບູນຫຼາຍ" (ປະຖົມການ 13:10). ແຕ່ຄວາມອຸດົມສົມບູນທີ່ມີຢູ່ທົ່ວໄປໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງມີຈິດໃຈຍິ່ງຈອງຫອງ ແລະໃຊ້ຊີວິດຢ່າງຟຸ່ມເຟືອຍ. ຍ້ອນຄວາມຮັ່ງມີຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຮັກຄວາມມ່ວນຊື່ນຫຼາຍ ຈົນປ່ອຍຕົວ ແລະຈິດໃຈເຮັດຕາມກິເລດຕັນຫາຊົ່ວຮ້າຍທຸກຮູບແບບ. ເມືອງໂຊໂດມ ແລະເມືອງໂກໂມຣາຈຶ່ງເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຊົ່ວຮ້າຍເຖິງຂັ້ນພຣະເຈົ້າຕ້ອງໄດ້ທຳລາຍ.
ການເລືອກຂອງໂລດທີ່ໄປອາໄສຢູ່ໃນເມືອງໂຊໂດມ ຍ້ອນຄວາມສະດວກສະບາຍ ແລະການຄ້າຂາຍເບິ່ງຄືວ່າດີໃນເວລານັ້ນ ແຕ່ມັນໄດ້ນຳພາໃຫ້ຄອບຄົວຂອງເພິ່ນໄປສ່ຽງພົບກັບອິດທິພົນຂອງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໃນເມືອງໂຊໂດມ. ເຖິງແມ່ນວ່າ ໂລດຕັ້ງໃຈໄວ້ວ່າຈະລະວັງຕົວໃຫ້ຢູ່ຫ່າງໄກຈາກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ແລະສັ່ງສອນຄອບຄົວຂອງເພິ່ນໃຫ້ຢູ່ໃນທາງຂອງພຣະເຈົ້າ ແຕ່ວ່າອິດທິພົນຂອງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບຄອບຄົວຂອງເພິ່ນນັ້ນ ມັນໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຄວາມເຊື່ອຂອງເພິ່ນລວມທັງຄອບຄົວຂອງເພິ່ນດ້ວຍ.
ໃນຂະນະທີ່ຄອບຄົວຂອງໂລດພາກັນແລ່ນໜີອອກໄປຈາກເມືອງໂຊໂດມນັ້ນ ເມຍຂອງໂລດກໍຮູ້ສຶກບໍ່ພໍໃຈໃນການລົງໂທດຂອງພຣະເຈົ້າ ນາງຄິດວ່າມັນບໍ່ຍຸຕິທຳທີ່ຊັບສົມບັດເຊິ່ງທ້ອນໂຮມມາຕະຫຼອດຊີວິດ ແລະພວກລູກຂອງນາງທີ່ຍັງຢູ່ໃນເມືອງໂຊໂດມນັ້ນຕ້ອງຖືກທຳລາຍ. ເມຍຂອງໂລດເປັນຫ່ວງນຳຊັບສົມບັດ ແລະຍັງມີໃຈປາຖະໜາຢາກກັບໄປໃຊ້ຊີວິດຢູ່ໃນເມືອງໂຊໂດມ. ສະນັ້ນ ນາງຈຶ່ງບໍ່ເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງຂອງທູດສະຫວັນທີ່ໄດ້ສັ່ງໄວ້ວ່າ: "ຈົ່ງຟ້າວໜີເອົາຕົວລອດ! ຢ່າຫຼຽວຄືນຫຼັງ..." ໃນລະຫວ່າງທີ່ນາງກຳລັງແລ່ນໜີອອກໄປຈາກເມືອງໂຊໂດມນັ້ນ ນາງກໍໄດ້ຫຼຽວຄືນຫຼັງ ແລະທັນໃດນັ້ນນາງກໍກາຍເປັນເສົາເກືອ. ເຖິງແມ່ນວ່າ ພຣະເຈົ້າຈະຊ່ວຍເມຍຂອງໂລດອອກໄປຈາກເມືອງໂຊໂດມໄດ້ກໍຕາມ ແຕ່ຈິດໃຈຂອງນາງກໍຍັງຢູ່ທີ່ເມືອງໂຊໂດມ. ສະນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງປ່ອຍນາງໄວ້ໃຫ້ຖືກທຳລາຍໄປພ້ອມກັບເມືອງໂຊໂດມ. ການທີ່ນາງບໍ່ເຊື່ອຟັງ ແລະບໍ່ພໍໃຈໃນພຣະເຈົ້ານີ້ກໍໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ນາງບໍ່ສົມຄວນມີຊີວິດຢູ່ຕໍ່ໄປ ເພາະນາງບໍ່ໄດ້ສຳນຶກເຖິງພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າ. ປະສົບການຂອງນາງໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ “ການຮັກເງິນຄຳເປັນເຄົ້າມູນຂອງຄວາມຊົ່ວທຸກຢ່າງ ແລະເພາະຄວາມໂລບນີ້ແຫລະ ຈຶ່ງຊັກຈູງບາງຄົນໃຫ້ຫຼົງໄປຈາກຄວາມເຊື່ອ..." (1 ຕີໂມທີ 6:10).
ໂລດ ແລະລູກສາວສອງຄົນຂອງເພິ່ນໄດ້ໄປອາໄສຢູ່ໃນຖ້ຳທີ່ອ້ອມຮອບດ້ວຍພູເຂົາ. ພວກເຂົາຢູ່ຕາມລຳພັງ ແລະເປັນທີ່ກຽດຊັງຂອງຜູ້ຄົນ. ພວກລູກສາວຂອງໂລດໄດ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວຢ່າງຮ້າຍແຮງຢູ່ໃນຖ້ຳ ເຊິ່ງເປັນຜົນມາຈາກການທີ່ພວກນາງໄດ້ນຳເອົາຄວາມບາບຂອງເມືອງໂຊໂດມຕິດຕົວມານຳ. ເຖິງແມ່ນວ່າ ພວກນາງຈະລອດຊີວິດຈາກໄພພິບັດໃນເມືອງໂຊໂດມກໍຕາມ ແຕ່ພວກນາງກໍບໍ່ໄດ້ປະຖິ້ມຄວາມບາບຂອງເມືອງໂຊໂດນນັ້ນ. ເນື່ອງຈາກວ່າ ພວກນາງໄປຄົບຫາສະມາຄົມກັບຄົນຊົ່ວຮ້າຍ ແລະຄົນທີ່ຂາບໄຫວ້ຮູບປັ້ນທີ່ຢູ່ໃນເມືອງໂຊໂດມ ທາງດ້ານສິນລະທຳຂອງພວກນາງຈຶ່ງເສື່ອມໂຊມລົງ ແລະຄວາມອະທຳໄດ້ຝັງຢູ່ໃນອຸປະນິໄສຂອງພວກນາງ ຈົນພວກນາງບໍ່ສາມາດໃຈ້ແຍກລະຫວ່າງຄວາມດີ ແລະຄວາມຊົ່ວໄດ້.
“ພຣະເຈົ້າໄດ້ລົງໂທດເມືອງໂຊໂດມ ແລະເມືອງໂກໂມຣາໃຫ້ເປັນເຖົ່າ ໂດຍທຳລາຍໃຫ້ຈິບຫາຍດ້ວຍໄຟ ເພື່ອເປັນຕົວຢ່າງແກ່ຄົນບໍ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າໃນຂັ້ນຕໍ່ໄປ. ແລະໄດ້ຊົງໂຜດເອົາໂລດຜູ້ຊອບທຳນັ້ນໃຫ້ພົ້ນ ຄືຜູ້ມີຄວາມທຸກໃຈຫຼາຍ ຍ້ອນກິຣິຍາທີ່ຂາດສິນທຳຂອງຄົນຊົ່ວເຫຼົ່ານັ້ນ. ເພາະເມື່ອຄົນຊອບທຳຜູ້ນີ້ຢູ່ໃນໝູ່ຄົນຊົ່ວນັ້ນ ການອະທຳຂອງພວກເຂົາທີ່ເພິ່ນໄດ້ເຫັນ ແລະໄດ້ຍິນ ກໍເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈທີ່ຊອບທຳຂອງເພິ່ນເປັນທຸກລຳບາກທຸກໆວັນ. ດັ່ງນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງຮູ້ຈັກວິທີທີ່ຈະໂຜດເອົາຄົນທີ່ຊອບທຳ ເພື່ອໃຫ້ພົ້ນຈາກການທົດລອງ ແລະຮູ້ຈັກວິທີຮັກສາຄົນຊົ່ວໄວ້ ເພື່ອໃຫ້ຢູ່ໃຕ້ການລົງໂທດໃນວັນພິພາກສາ” (2 ເປໂຕ 2:6-9).
ຄວາມສຳຄັນຂອງການໃຊ້ຊີວິດຢູ່ໃນຕົວເມືອງ
ປັດຈຸບັນ ຫຼາຍຄົນຍັງຄົງເຮັດຜິດພາດຄືກັນກັບໂລດ. ພວກເຂົາເຂົ້າມາຢູ່ໃນເມືອງເພື່ອມີວຽກທີ່ດີ, ມີການສຶກສາທີ່ດີຂຶ້ນ ແລະມີຄວາມສະດວກໃນການດຳລົງຊີວິດ. ພວກເຂົາຄິດເຖິງຜົນປະໂຫຍດສິນຄ້າຂອງໂລກທີ່ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບ. ພວກເຂົາລືມຜົນກະທົບຂອງອິດທິພົນທີ່ຊົ່ວຮ້າຍທີ່ຢູ່ໃນເມືອງນັ້ນ ເຊິ່ງຈະມີຕໍ່ຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາທາງດ້ານສິນລະທຳ ແລະສັງຄົມ. ຢູ່ໃນເມືອງ ພວກເດັກນ້ອຍຈະຖືກອ້ອມຮອບດ້ວຍການລໍ້ລວງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍກວ່າຢູ່ໃນຊົນນະບົດ. ຢູ່ໃນເມືອງ ພວກເຂົາມີເວລາ ແລະມີໂອກາດຫຼາຍກວ່າທີ່ຈະເຂົ້າຮ່ວມກັບຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ເຊື່ອພຣະເຈົ້າ. ສະພາບແວດລ້ອມທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບພວກເຂົາແມ່ນເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມອະທຳ, ຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອ ແລະບໍ່ສົນໃຈໃນສາສະໜາ. ອີກບໍ່ດົນ ອິດທິພົນເຫຼົ່ານີ້ຈະມີຜົນກະທົບຫຼາຍກວ່າອິດທິພົນທີ່ໄດ້ຮັບຢູ່ໃນຄອບຄົວ ແລະໃນໂບດ. ພວກເດັກນ້ອຍທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກຫຍັງຈະໄປຕາມທາງທີ່ຊາຕານໄດ້ຈັດຕຽມໄວ້ ເພື່ອດັກຈັບພວກເຂົາ.
ການເລືອກທີ່ຢູ່ອາໄສໃນຊົນນະບົດ
ໃນການເລືອກທີ່ຢູ່ອາໄສໃນຊົນນະບົດ, ພຣະເຈົ້າປະສົງໃຫ້ພວກເຮົາພິຈາລະນາເຖິງອິດທິພົນທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບບ່ອນຢູ່ອາໄສຂອງພວກເຮົາ. ຖ້າເປັນໄປໄດ້ເຮືອນຂອງພວກເຮົາຄວນຢູ່ຫ່າງໄກໃຫ້ຫຼາຍທີ່ສຸດຈາກເຮືອນຂອງຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ເຊື່ອພຣະເຈົ້າ. ພວກເຮົາຄວນສົ່ງເສີມລູກຫຼານຂອງພວກເຮົາໃຫ້ຢູ່ທີ່ເຮືອນ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຫ່າງໄກຈາກອິດທິພົນທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ... ຖ້າພວກເຮົາພະຍາຍາມໃຫ້ລູກຂອງພວກເຮົາຫ່າງໄກຈາກສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍໄດ້ ພຣະເຈົ້າກໍຈະອວຍພອນໃຫ້ແກ່ຄວາມພະຍາຍາມຂອງພວກເຮົາ.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ພຣະຄຳພີ" ປະຖົມມະການ 19:26-38.
ອ້າງອີງຈາກປຶ້ມ "ບັນພະຊົນກັບຜູ້ເຜີຍພະວະຈະນະ" (ສະບັບພາສາໄທ) ຫນ້າ 168, 169 ຂຽນໂດຍ ທ່ານນາງ ເອເລັນ ຈີ. ໄວທ.